Για λόγους (ολιγ)αρχής

Το κυρίαρχο επιχείρημα όσων υποστηρίζουν (φανερά ή στα μουλωχτά) ότι η Κύπρος κακώς καταψήφισε την πρόταση του Eurogroup είναι ότι οι υποστηρικτές του "ΟΧΙ" είναι επί της ουσίας υποστηρικτές των ρώσων ολιγαρχών και του μαύρου χρήματος που αυτοί καταθέτουν στο νησί. Ιδιαιτέρως δε αν δηλώνει κάποιος αριστερός πέφτει στο κεφάλι του το ανάθεμα γιατί "υποστηρίζει το μεγάλο κεφάλαιο και τις παρασιτικές του δραστηριότητες". Πρώτ' απ' όλα ας δούμε ποιοι είναι οι ρώσοι ολιγάρχες και από πότε άρχισαν να συσσωρεύουν αυτό το μαύρο χρήμα. Μέχρι το 1991 οι τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ρωσίας ανήκαν στο κράτος. Τότε ήρθε στα πράγματα ο περιβόητος Γέλτσιν. Στη Μόσχα κατέφθασαν αμέσως διάφορα ταλέντα της σχολής του Σικάγο (τη μέκκα του νεοφιλελυθερισμού) με διάφορες προτάσεις αναδιάρθρωσης της ρωσικής οικονομίας. Ναι, σας είναι γνώριμη η λέξη αναδιάρθρωση. Σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις και αλλαγή του σοβιετικού μοντέλου προς την κατεύθυνση ενός πιο "παραγωγικού" και δυναμικού μοντέλου της ελεύθερης αγοράς. Για να μην μακρυγορώ (πηγές για το θέμα υπάρχουν χιλιάδες, αν το ψάξει λίγο κανείς) ο Γέλτσιν ξεπούλησε το σύμπαν σ' αυτούς που τώρα ονομάζουμε ολιγάρχες. Για την ακρίβεια το χάρισε. Ύμνοι από τη Δύση, παράσημα αποφασιστικότητας στον Γέλτσιν από τον διεθνή οικονομικό Τύπο. Κι όταν η εκλεγμένη Δούμα εξέφρασε αντιρρήσεις ο Γέλτσιν την βομβάρδισε! Μα είναι δημοκρατικό να βομβαρδίζεις κοινοβούλια; Εύκολη δουλειά. Τους λες νοσταλγούς της Σοβιετίας και καθάρισες. Στη συνείδηση του δυτικού κόσμου είσαι δικαιωμένος. Αυτοί λοιπόν οι ολιγάρχες συνέχισαν την "παραγωγική" τους δραστηριότητα και αναζητούσαν πάντα διάφορους "παραδείσους" για να παρκάρουν και να ξεπλύνουν το βρώμικο χρήμα τους. Ένας παράδεισος ήταν η Κύπρος. Κακώς; Ηθικά απαράδεκτο; Βεβαίως, αλλά έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι η διεθνής οικονομία λειτουργεί με βάση ηθικούς κανόνες; Είναι αστείο και μόνο να υποννοείται. Οι ρώσοι ολιγάρχες βέβαια στην Κύπρο πάρκαραν μερικά δισ. Αλλά άνοιξαν τα φτερά τους και αλλού. Έγιναν ιδιοκτήτες ομάδων στη Δύση, έγιναν επενδυτές σε δυτικές εταιρείες, έγιναν τζογαδόροι του χρηματοπιστωτικού συστήματος όπως μερικά γιαπάκια στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο ή το Βερολίνο. Η εταιρεία- σύμβολο των ολιγαρχών είναι η περιβόητη Gazprom (μεγάλη χορηγός του φετινού Champions League). O πρόεδρος της αυτή τη βδομάδα δεν ήταν στην Κύπρο για να υπερασπιστεί καταθέσεις. Ήταν στην Αθήνα, συναντήθηκε με τον Χατζηδάκη για την αγορά των εταιρείων αερίου στην Ελλάδα. Αλλά είπαμε, αυτή τη βδομάδα το μενού λέει ότι ο Ρώσος είναι κακό παιδί ως καταθέτης, όχι ως επενδυτής. Για να ξαναπάμε στην Κύπρο, το μοντέλο της προφανώς είναι προβληματικό. Αλλά όποιος ξέρεις στοιχειώδη οικονομικά, γνωρίζει ότι τα οικονομικά μοντέλα δεν αλλάζουν "μια Παρασκευή βράδυ". Αν το ισχυριστεί δεν είναι αριστερός, δεξιός ή κεντρώος. Είναι ηλίθιος. Αν το τραπεζικό σύστημα και οι καταθέσεις είναι μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ μιας χώρας αποφάσεις σαν αυτή του Eurogroup εξαφανίζουν αυτή την οικονομία μέσα σε μία νύχτα. Και είναι λογικό το Κοινοβούλιο αυτής της χώρας να μην ψηφίζει την εξαφάνιση της οικονομίας της μέσα σε μια νύχτα. Εδώ θα έρθει ο αντίλογος και θα πει: "Καλά και τώρα δεν κινδυνεύει να βυθιστεί η κυπριακή οικονομία, αν η Κύπρος δεν πει το "ναι" στους Γερμανούς" Ας είμαστε ειλικρινείς. Η κυπριακή οικονομία έχει φάει ένα ανεπανόρθωτο στραπάτσο από την περασμένη Παρασκευή. Αυτό που παίζεται αυτή τη στιγμή είναι η αξιοπρέπεια της και η προσπάθεια να σώσει έστω ένα μικρό μέρος της παρτίδας, ώστε να μπορεί μακροπρόθεσμα να ανακάμψει. Αλλά χρησιμοποίησα άγνωστη λέξη. Αξιοπρέπεια. Αυτή η λέξη έχει διαγραφεί από το λεξικό ορισμένων εδώ και χρόνια. Αντιθέτως στο λεξικό των συνωνύμων τους ο "ρεαλισμός" έχει την ίδια έννοια με τη "δουλικότητα"