Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008

Dylan Thomas on my mind...


Η αϋπνία των τελευταίων ημερών δεν δικαιολογείται από τίποτα. Αυτές οι αϋπνίες όμως σε φέρνουν πολλά βράδια κοντά σε παλιά βιβλία, ξεχασμένα βινύλια ή σε ένα παλιό εισιτήριο αεροπλάνου, που έμεινε σοφά κρυμμένο ανάμεσα σε φορολογικές δηλώσεις και κιτρισμένες ειδοποιήσεις τελών κυκλοφορίας.
Προχθές η "ανασκαφή" έφερε στο φως κάποια βινύλια του Louis Tillett, που είμαι σχεδόν βέβαιος ότι χάθηκε κάπου ανάμεσα σε αλκοολούχα αδιέξοδα ή στο απύθμενο βαρέλι της δημιουργικής στειρότητας. Άκουσα ξανά τη δική του εκδοχή του "Do not go gentle into that good night" του Dylan Thomas. Μια από τις χιλιάδες αφορμές για να το ξαναδιαβάσεις

Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.

Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.

Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.

Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.

And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.

2 σχόλια:

Φράνσις είπε...

Οι κυριες σύζυγοι των καθηγητών στ'αμερικάνικα πανεπιστήμια, ρωτουσαν οποιον καινουργιο εφτανε στο campus: γαμάς όπως ο Dylan? Συγγνωμη Τζιμ για τη χυδαιότητα ΄περι τα αφροδίσια αλλα ήθελα να σου μεταφερω τη "βρώμα" που διαβασα στο βιβλιο του Χαρη Βλαβιανού BRITANNICA, Εκδ. ΝΕΦΕΛΗ. Ετσι για πληρη βιβλιογραφικο οδηγό! Α εκει καταχωνιάζεις εσυ τα εσιτήρια; Αναμεσα σε τελη κυκλοφορίας(μπρρρ) και φορολογικές δηλώσεις(ξανά μπρρρρ); Ελπιζω οτι τουλαχιστον δεν εχεις ασχημες αναμνήσεις απ΄τις δηλώσεις! Για τα εισιτήρια δεν ξέρω να σου πω.Κραταω τα εισιτήρια απ΄τυος κινηματογραφους επειδη τωρα αυτοι εκει στα ταμεια εχψουν παραξενέψει και θελουν σωνει και καλα να τους λες συγκεκριμένη θεση που επιθυμείς, μπλα, μπλα. Ε, εγω πάσχω απο αμνησία, οποτε κραταω τα σχετικά τεκμήρια.(να σου πω, τωρα που το θυμήθηκα, κοψςε παιδαι μου κατι απ΄το πρωινο χιουμορ, δεν μπορω να γελαω σαν χαζοχαρουμενο στο δρομο και στα λεωφορεία, χαχαχα. Ζωγραφίζεις Τζιμ, as usual.να προσεχεις ε;

Ανώνυμος είπε...

Α όλα κι όλα auburn kate!! Είδαμε και πάθαμε να ακούμε τον κατ' εσέ Τζιμ περισσότερο το πρωί για να φτιάχνουμε διάθεση. Και μάλιστα μπορώ να πω ....We want more... Μέχρι που ο φίλτατος Δημήτρης Σούλτας γίνει αιτία να δημιουργηθεί ένα νέο ρεύμα .... ατόμων που, χωρίς κανέναν εμφανή λόγο αλλά και που δε φαίνεται - με την πρώτη ματιά τουλάχιστον - να είναι ΑΜΕΑ, γελούν χαζοχαρούμενα στο δρόμο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά και στο τιμόνι όπως εγώ ή στην κουζίνα τους πίνοντας τον πρωινό καφέ όπως επίσης εγώ. Ξέρετε μετά τον καφέ αγαπημένη μου συνήθεια είναι το σφουγγάρισμα μια που μερικές φορές το γέλιο με βρίσκει δευτερόλεπτα πριν την κατάποση του υπέροχου αυτού και μυρωδάτου ροφήματος με τις γνωστές συνέπειες για το πάτωμα της κουζίνας μου. Ελπίζω να μη μου συμβεί το γέλιο ακριβώς την ώρα της κατάποσης γιατί τότε θα έχουμε πρόβλημα. Κι ελπίζω ότι δε θα ήθελες κάτι τέτοιο. Έτσι Δημήτρη; Τα σέβη μου λοιπόν και συνέχισε έτσι.

Βέβαια το θέμα σου σήμερα είναι το ποίημα του Ντύλαν Τόμας το οποίο φυσικά είναι εξαιρετικό. Αλλά τι να κάνουμε; Αλήθεια τόξερες ότι πριν ανακαλύψει το ταλέντο του στην ποίηση ήταν δημοσιογράφος;