Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011


Δε μου αρέσουν τα μνημόσυνα... Μ' ενδιαφέρει όμως να παραμένει η μνήμη ενεργή, όχι για να σκαρώνει εικονίσματα και να ανάβει (ενοχικά) κεράκια στο παρελθόν, αλλά για να βρίσκει, να ξανανακαλύπτει την πρώτη ύλη, με την οποία θα πάρει μορφή η φωνή των κολασμένων όλου του πλανήτη. Ευχαριστώ, Ερνέστο Γκεβάρα, που ήσουν τόσο ευφυής για να πιστέψεις στο ανέφικτο και τόσο άμυαλος για να πεθάνεις νέος και να γίνεις το σύμβολο της ουτοπίας, που κατοικεί μέσα σε κάθε ανήσυχο μυαλό...