Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Συναλλαγή: Μια σταθερή ελληνική αξία.

Μόλις λίγες μέρες πριν από τις εκλογές και ενώ υποτίθεται ότι το πρόσωπο μας πρέπει να παραμορφώνεται από την αγωνία για το ποιος θα μας κυβερνήσει, εμείς ατάραχοι περιμένουμε το αναμενόμενο, την κυβερνητική αλλαγή, οι περισσότεροι με τη βεβαιότητα ότι τίποτα δεν θα αλλάξει, τουλάχιστον ως προς την ουσία του διεφθαρμένου ελληνικού κράτους.
Ο Έλληνας ψηφοφόρος είναι ίσως το πιο ανθεκτικό είδος και στο δικομματισμό και στη διαφθορά, αν και δεν παραλείπει, κατά τη διάρκεια της τετραετίας (της τριετίας, της διετίας) να τα καταγγέλλει ως την απόλυτη πηγή του κακού.
Επί 20 χρόνια το συγκεκριμένο είδος ψηφίζει τον έναν για να τον απαλλάξει από τον διεφθαρμένο κρατικό μηχανισμό του άλλου, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ο μηχανισμός είναι ο ίδιος, απλώς αλλάζει διαχειριστή. Σε λίγες μέρες ο «κυρίαρχος λαός» θα δώσει ένα γενναίο 80 κάτι τοις εκατό στους κομματικούς μηχανισμούς, οι οποίοι, κατά τον ίδιο ψηφοφόρο, είναι υπεύθυνοι για το μαύρο χάλι που ζει καθημερινά.
Και θα το κάνει βασικά για ένα λόγο: Γιατί αυτός ο «κυρίαρχος» αισθάνεται μέρος αυτού που καταγγέλλει. Θεωρεί αναπόσπαστο μέρος του συστήματος τη συναλλαγή, που τείνει να διαμορφωθεί στη βασική πολιτική αξία του. Από το δίπλωμα του μέχρι τη φορολογική του δήλωση, από το «μικρό και ταπεινό αυθαιρετάκι του» μέχρι την πλασματική του αναπηρία έχει κάνει μέρος της ζωής του τη συναλλαγή.
Αλλά ακόμα δεν ανήκει στους «αιμοδότες» των δύο μεγάλων, η λογική του δεν απομακρύνεται απολύτως από τη συνήθη. Στο πρόσφατο debate άκουσα εμβρόντητος την Αλέκα Παπαρήγα να λέει ότι η εξοχική κατοικία δεν είναι πολυτέλεια και ο αυθαιρετών δεν έχει την ευθύνη για την αυθαιρεσία του, η μόνη ευθύνη ανήκει στο διεφθαρμένο αστικό κράτος! Να λοιπόν και μια Αριστερά που κολακεύει τα «αυθαίρετα» μικροαστικά όνειρα του λαού.
Άλλωστε όσοι έχουν περάσει έστω και ένα εξάμηνο από τα εξαίρετα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα θα έχουν καταλάβει τι είναι συναλλαγή και παραταξιακό νταβατζιλίκι, όλων των παρατάξεων (συμπεριλαμβανομένων και των εξωκοινοβουλευτικών). Σ’ αυτά τα εκτροφεία των αυριανών πολιτικών στελεχών μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς τι καλλιεργείται ως πολιτικός πολιτισμός και για τα στελέχη και για τους «υπηκόους».
Άλλο ένα λαμπρό παράδειγμα συναλλαγής και νοοτροπίας νταβατζή ήταν και τα πρόσφατα debate. Οι κομματικοί φουσκωτοί μπήκαν για δύο μέρες στην ΕΡΤ σταμάτησαν τη λειτουργία της, ενώ προηγουμένως οι πρωτοκλασάτοι των κομμάτων συναλλάσσονταν σε σχέση με τους όρους που θα διεξαχθεί το …υπερθέαμα. Και συμφωνήθηκαν όλα, ερήμην των δημοσιογράφων. Οι οποίοι κατάφεραν, μετά κόπων και βασάνων να κερδίσουν άλλα 20 δευτερόλεπτα τηλεοπτικού χρόνου σε κάθε ερώτηση. Όπου σε κάθε debate το θέμα δεν είναι μόνο αν θα εκπροσωπηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί, αλλά και τα μέσα. Κι όταν λέμε μέσα εννοούμε τα τηλεοπτικά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας (με τις γνωστές «νόμιμες» άδειες). Έτσι αν αύριο η κυβέρνηση αποφασίσει να δώσει 20 άδειες πανελλαδικής εμβέλειας, το event θα πρέπει να γίνει σε γήπεδο για να χωράνε οι δημοσιογράφοι και η διαδικασία των ερωτήσεων (ποιος ρωτάει ποιόν και για πόση ώρα) θα πρέπει να βγει με αλγόριθμο από τη Μαθηματική Εταιρεία. Και μετά απ’ όλα αυτά έχουμε και διάφορες δηλώσεις στα όρια της γραφικότητας ότι απ’ όλη αυτή τη διαδικασία κέρδισε η Δημοκρατία!!!
Το μοντέλο του ψηφοφόρου που έχει κυριαρχήσει στη χώρα είναι αυτό του βολικού ψηφοφόρου, που επιβραβεύει αυτό που καταγγέλλει, αγωνιά να συμμετάσχει σ’ αυτό που αποστρέφεται, δίνει γη και ύδωρ για να γίνει παίκτης ενός παιχνιδιού, που ο βασικός του κανόνας είναι η παραβίαση των κανόνων. Του ψηφοφόρου που δεν έχει μάθει να διαλέγεται, δεν έχει μάθει να αντιπαρατίθεται, έχει μάθει να συναλλάσσεται και μάλιστα χωρίς συναλλακτικά ήθη! Και που όταν αποφασίζει να «αντισταθεί» η πιο δυναμική του ενέργεια την ημέρα των εκλογών είναι να λιάσει το – ταλαίπωρο απ’ τις φουρτούνες της ζωής- κορμί του σε κάποια παραλία. Για λίγο όμως… Γιατί είναι πάντα έτοιμος να επιστρέψει για την επόμενη συναλλαγή…

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

Μικρές αφελείς απορίες...



Ο Κώστας Καραμανλής συστήνεται πλέον στο στενό του περιβάλλον ως ξάδελφος του Μιχάλη Λιάπη;

Είναι αλήθεια ότι ο Γιώργος Σουφλιάς μαθαίνοντας ότι ο πρωθυπουργός έκανε δεκτή την εισήγηση του για εκλογές αναφώνησε «την άκουσα»;

Με τον Ψινάκη στο πλευρό του το ΛΑΟΣ θα έχει σύνθημα το «Θεά, Θεά η ακροδεξιά»;

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ως εν δυνάμει πρωθυπουργός, εκτός από καινούργιο κοστούμι έχει παραγγείλει και καινούργιες κάλτσες;

Η Ντόρα Μπακογιάννη κάνει ή όχι ασκήσεις ελέγχου αυθόρμητου χαμόγελου για να το καταστείλει με επιτυχία όταν ο Καραμανλής χάσει τις εκλογές;

Είναι αλήθεια ότι το «Μένουμε Ελλάδα» εκτός από εκπομπή της ΕΡΤ θα γίνει και ένα από τα κεντρικά συνθήματα του υπουργείου Εσωτερικών ώστε να περιοριστεί η διάθεση των Ελλήνων να μεταναστεύσουν εν όψει εκλογών;

Η Όλγα Τρέμη θα κλείσει τα 18 πριν ή μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου;

Οι υποψήφιοι βουλευτές θα εμφανίζονται και στις εκπομπές μαγειρικής που έχουν κατακλείσει στα κανάλια ή θα στηθεί μόνο γι αυτούς εκπομπή με τον τίτλο «Μαγειρέματα»;

Ο Αλέξης Τσίπρας παραπονέθηκε ή όχι ότι μέχρι τις 4 Οκτωβρίου δεν προλαβαίνει να μετρήσει όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ;

Μήπως ο Προκόπης Παυλόπουλος βάφει τα μαλλιά του άσπρα;

Οι κινήσεις του Βασίλη Λέκκα όταν τραγουδάει Θεοδωράκη οφείλονται στο πάθος ή σε κάποια ανεπανόρθωτη βλάβη στο κεντρικό νευρικό σύστημα;