Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Κινήσεις ΜΑΤ!


Η παρτίδα της εβδομάδας παρουσιάζει ένα πρόβλημα στην εκκίνηση, αφού ο ευρωπαίος Χοακίν Αλμούνια ζητάει από τους παίκτες να τον ενημερώνουν ανελειπώς για την κάθε τους κίνηση. Επιπλέον ζητάει να του υποβληθεί πρόγραμμα για τις επόμενες δέκα κινήσεις, που μπορούν να γίνουν μόνο αφού τις εγκρίνει το ΕΚΟΦΙΝ.
Αυτός που ιδρώνει και διαμαρτύρεται ψυθιριστά είναι ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου γιατί δυσκολεύεται να κινηθεί αφού δεν έχει στη διάθεση του άλογο κούρσας και επιπροσθέτως έχει μπροστά του μονίμως 3 ευρωπαίους στρατιώτες.
Αντιθέτως εκείνος που ζητά περισσότερη ελευθερία κινήσεων είναι ο Θόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος θεωρεί ότι ο αντιβασιλιάς πρέπει να έχει στη διάθεση του τουλάχιστον τέσσερα τετράγωνα και για να κινείται με την άνεση του και για να ελέγχει τις κινήσεις των άλλων.
Προς το παρόν πάντως έχει να αντιμετωπίσει την παρουσία των κινέζων αξιωματούχων, οι οποίοι, αν και κάπως εκνευρισμένοι που η παρτίδα δεν ξεκινά και γι αυτούς δηλώνουν με ένα κλασικό ανατολίτικο χαμόγελο: «Μην ανησυχείτε, θα σας έχουμε στα ΟΛΠΑ, ΟΛΠΑ»
Μέσα στην ακινησία αυτή παρεμβαίνει η Αλέκα Παπαρήγα και ζητά να χτιστεί τείχος στο μέσον της σκακιέρας ώστε να προσπατευτούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και για να είναι βέβαιη ότι οι εργάτες δεν θα δεχθούν κινήσεις ΜΑΤ από τον αντίπαλο καπιταλιστή βασιλιά.
Και αν η γραμματέας του ΚΚΕ ζητά χτισίματα η υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη ανεβασμένη στο πράσινο της άλογο δηλώνει ότι θα επαναξεταστεί το καθεστώς κάτω από το οποίο χτίστηκαν οι πύργοι και δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να κατεδαφιστούν.
Η απάντηση έρχεται αμέσως από τον Νομάρχη Πσναγιώτη Ψωμιάδη που απαντά στην υπουργό: «Με τους υπόλοιπους πύργους ας κάνει ότι θέλει, τον Λευκό μην πειράξει γιατί θα έχει να κάνει μαζί του». Στη συνέχεια χαιρετά τον λαό του κόμματος και αποκαλύπτει ότι το κεντρικό του σύνθημα στην κούρσα της διαδοχής θα είναι: «Εν τούτω Πανίκα»
Αντιθέτως ο Αντώνης Σαμαράς δείχνει αρκετά ήρεμος μετά τη δήλωση Αβραμόπουλου ότι αποχωρεί από τη σκακιέρα. Πιστεύει ότι θα κερδίσει την παρτίδα αν παίξει πιο δυνατά από τα δεξιά, όπου έχει σοβαρές αδυναμίες ο πράσινος αντίπαλος.
Η Ντόρα Μπακογιάννη τώρα λέει ότι είναι δικαίωμα του κάθε αξιωματικού να συντάσσεται με όποιον υποψήφιο βασιλιά και ότι η ίδια δεν έχει ανάγκη από αξιωματικούς, αφού έχει πολλούς στρατιώτες της παράταξης να την υποστηρίζουν.
Εν όψει της δύσκολης παρτίδας της 17ης Νοεμβρίου ο Χρυσοχοίδης φιλοδοξεί να κάνει τα περισσότερα ΜΑΤ με τα ΜΑΤ στα μαύρα στρατιωτάκια. Απλώς δηλώνει ότι το παιχνίδι μέχρι τώρα παιζόταν όπως στη δεκαετία του ’50 κι αυτός θα εκσυχρονίσει την παρτίδα. Υπόσχεται μάλιστα ότι σε καμία περίπτωση η σκακιέρα δεν θα γίνει κάρβουνο!
Η απρόσμενη απειλή πάντως έρχεται απο τον Γιούρι Γκέλερ που απειλεί ότι θα εξαφανίσει τη σκακιέρα! Μετά από την πρώτη ταραχή οι υπόλοιποι παίκτες του ζητούν να εξαφανίσει καλύτερα το έλλειμμα ή τουλάχιστον να το λυγίσει όπως κάνει με τα κουταλάκια, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες!
Στον δικό του κόσμο ο προπονητής του Ολυμπιακού Ζίκο λέει ότι θα συμμετάσχει στο παιχνίδι μόνο αν ο πρόεδρος του ψωνίσει οργανωτή του παιχνιδιού...
Η παρτίδα συνεχίζεται...
(Δημοσιεύτηκε στις 15 Νοεμβρίου στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής... και έπεται συνέχεια!)

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Ο χρυσοχόος και "έννομη" σκούπα


Παρακολουθώ με έκπληξη εδώ και μία εβδομάδα την ανακούφιση (αν όχι τη χαρά) πολλών για την ανάληψη της τύχης της χώρας από το Γιώργο Παπανδρέου, που έβαλε τέλος στην διακυβέρνηση της καταρρέουσας Ν.Δ. και παρουσίασε νέο, φρέσκο και ωραίο υπουργικό συμβούλιο, όλο νιάτα και φρεσκάδα.
Στην πρώτη του ομιλία ο ΓΑΠ όντως κέρδισε τις εντυπώσεις με την παρουσία του συνηγόρου του πολίτη και θα μπορούσε να κερδίσει και το βραβείο πολιτικού σουρεαλισμού με τη δήλωση του ότι «οι πολίτες περιμένουν από μας να είμαστε οι αντεξουσιαστές της εξουσίας»!!! Δεν είναι άλλωστε καινούργια η τάση του ΠΑΣΟΚ να «απαλλοτριώνει» όρους, έννοιες και ιδέες που δεν του ανήκουν και γεννήθηκαν για να περιγράψουν πολιτικές στάσεις που βρίσκονται στον αντίποδα της πολιτικής του. Είναι μια πρακτική που εγκαινίασε ο ιδρυτής του και από τότε αποτελεί «σχολή» στο κόμμα.
Ένας από τους λίγους παλιούς «αντεξουσιαστές» στο υπουργικό συμβούλιο είναι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που επί χρόνια κυκλοφορεί πολιτικά δαφνοστεφανωμένος με την εξάρθρωση της 17Ν ( που κι αυτό σηκώνει πολύ συζήτηση, αφού δύο από τα κρίσιμα γεγονότα που οδήγησαν στην εξάρθρωση της οργάνωσης ήταν η έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Ξηρού και η εθελουσία παράδοση του Κουφοντίνα που πήρε ταξί και παραδόθηκε μόνος του στη ΓΑΔΑ.)
Ο Χρυσοχοΐδης με το που ανέλαβε, σήκωσε τα μανίκια και αποφάσισε να οδηγήσει τη Δημόσια Τάξη, που τώρα λέγεται Προστασία του Πολίτη, με βήμα ταχύ στον 21ο αιώνα. Δυστυχώς με το που ανέλαβε κάποιοι αποφάσισαν να κάνουν τις γνωστές επιθέσεις στα Εξάρχεια σε διμοιρία των ΜΑΤ. Τότε ο σκληρός Μιχάλης τσαντίστηκε. Έγινε έξω φρενών που κάποιοι «ανόητοι, δήθεν αντεξουσιαστές» δεν έχουν την ίδια άποψη μ’ αυτόν για την Προστασία του Πολίτη. Ο ίδιος δήλωσε στα μέσα ότι έχει πολλούς φίλους αντεξουσιαστές και αναρχικούς με τους οποίους συμφωνούν σε πολλά. Ένα από τα «πολλά» είναι προφανώς και η ποινικοποίηση της παρουσίας των πολιτών σε συγκεκριμένη συνοικία, στα περιβόητα «άβατα» Εξάρχεια.
Έτσι έστειλε για τρεις μέρες εκατοντάδες αρματωμένους να εξεφτελίζουν με σωματικούς ελέγχους, προσβλητικά σχόλια, βίαιες συμπεριφορές πολίτες που είχαν το θράσος να πίνουν το ποτό τους στη συγκεκριμένη συνοικία. Πριν ακόμα η κυβέρνησή του κλείσει εβδομάδα, ο υπουργός έδωσε διαπιστευτήρια εκδικούμενος μια ολόκληρη συνοικία, μόνο και μόνο για να δώσει την αίσθηση στους «άλλους» πολίτες, που αντιλαμβάνονται τον κόσμο μόνο μέσα από την τηλεοπτική του εικόνα, ότι «κάνει δουλειά».
Αν επικρατήσει η λογική Χρυσοχοΐδη για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε παράνομης ενέργειας με πρότυπο τις επιχειρήσεις σκούπα στα Εξάρχεια θα έχουμε προφανώς τα παρακάτω φαινόμενα:
- Σε οποιαδήποτε ληστεία, στην Κηφισιά, στο Χαλάνδρι, στη Γλυφάδα, ώρες μετά την εγκληματική ενέργεια, θα αποκλείεται όλος ο Δήμος από ΜΑΤατζήδες, Δελτάδες, Ζητάδες και άλλες «συμπαθείς» ομάδες και όποιος κυκλοφορεί εκεί θα υπόκειται σε σωματικό έλεγχο, θα οδηγείται στο τμήμα (ενδεχομένως μετά κλωτσοπατινάδας) ακόμα κι αν έχει επιδείξει την ταυτότητα του, θα ανέχεται να τον αποκαλούν «μαλάκα» ή «μαλακισμένο» χωρίς καμία διαμαρτυρία. Θα θεωρείται δε, ακόμα πιο ύποπτος αν αποπειραθεί να κάνει ανάληψη μετρητών, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, από ΑΤΜ της περιοχής.
- Όταν κάποιος παρανοϊκός οδηγός περνάει με κόκκινο και κανένα όργανο της πολιτείας δεν έχει καταφέρει να καταγράψει το νούμερο, σε ακτίνα 2-3 χιλιομέτρων θα ακινητοποιούνται όλα τα οχήματα, θα «ξεσκονίζονται» από τα όργανα της τάξης και ο οδηγός (ανεξαρτήτως αν δεν πέρασε ποτέ με κόκκινο) θα δέχεται προσβολές του τύπου «γιατί πέρασες με κόκκινο, ρε μαλάκα;»
- Αν παρκάρω παράνομα, εμποδίζω την κίνηση πεζών και οχημάτων και η τροχαία δεν έχει προλάβει να μου κόψει κλήση, θα στέλνει δεκάδες περιπολικά μετά από 10 ώρες στο σημείο που πάρκαρα και θα κόβει κλήσεις σε όλα τα αυτοκίνητα της περιοχής, είτε είναι παρκαρισμένα παράνομα είτε όχι.
Υπερβολές, θα πει κανείς. Καμία υπερβολή αφού αυτό ακριβώς θα συμβεί αν επικρατήσει η λογική της συλλογικής ευθύνης για την παραβατικότητα του ενός ( ή των πέντε ή των δέκα). Αυτή η λογική της εφαρμογής του νόμου οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάλυση κάθε έννοιας ατομικού δικαιώματος και του Συντάγματος. Κι αυτό ήταν το μόνο που κατάφερε, μόλις μέσα σε δύο μερόνυχτα, ο νέος (και ταυτόχρονα παλιός, που είναι αλλιώς) υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» (σε πολλά εισαγωγικά)
Και οι δηλώσεις του υπουργού ότι γνωρίζει πολλούς αναρχικούς με τους οποίους συμφωνεί για να δικαιολογήσει τις επιχειρήσεις σκούπα, αγγίζουν, αν δεν ξεπερνούν, τα όρια της γελοιότητας. Θα πεις δηλαδή στον πιτσιρικά που ελέγχεις στο δρόμο ότι έχεις φίλους αναρχικούς και θα σου πει: «εντάξει, δε γαμιέται, αφού ο Χρυσοχοϊδης έχει κολλητούς αναρχικούς, ας περάσει και ολόκληρη διμοιρία από πάνω μου. Χαλάλι του!»
Ο υπουργός δικαιολογεί τις – κατάφωρα παράνομες- πράξεις του και μ’ ένα ακόμα επιχείρημα : «Δεν διώκω αναρχικούς, αλλά τους χούλιγκαν». Τα χουλιγκάνια αγαπητέ σύντροφε αντεξουσιαστή υπουργέ δεν θα τα πιάσεις ποτέ, όπως δεν τα έπιασες – πριν το 2004- όταν τα σπάγανε πριν και μετά τους αγώνες ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλει, πόλο, σκακιού κλπ, κλπ. Όπως δεν έπιασες διάφορες «θύρες» και οπαδικούς αρχηγούς που χρηματοδοτούνταν από «παράγοντες του τόπου», ανέγγιχτους από τη λαβίδα του νόμου, για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν πάντα ομοτράπεζοι του κόμματος σου, με στόχο κυρίως «την οικονομική ανάπτυξη της χώρας».
Οι επιχειρήσεις του υπουργού έχουν επικοινωνιακούς στόχους. Να καθησυχάσουν τον «μέσο» πολίτη ότι η πολιτική ηγεσία είναι αποφασισμένη να επιβάλει την τάξη με κάθε τίμημα. Χωρίς να περνάει από το «αντεξουσιαστικό» μυαλό του το πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η πρακτική. Ποιος εγγυήθηκε στον υπουργό ότι μέσα στους εκατοντάδες αστυνομικούς που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις δεν υπάρχουν πέντε ή δύο ή έστω ένας Κορκονέας που είναι έτοιμος (από υπερβάλλοντα ζήλο) να τινάξει τα μυαλά ενός 15χρονου στον αέρα; Ποιος του εγγυήθηκε ότι αυτές οι επιχειρήσεις εμπεδώνουν το αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες και δεν προκαλούν μεγαλύτερη οργή στους νέους, που «βράζουν» εδώ και χρόνια μέσα σ’ ένα σαθρό σύστημα, που εσείς ( και εμείς όλοι) δημιουργήσατε;
Για τον υπουργό αυτό είναι ένα παιχνίδι που ποντάρει στον μικροαστό που αντιλαμβάνεται τον κόσμο μόνο μέσα από την τηλεόραση, η οποία στο μέγιστο βαθμό αποθεώνει τον υπουργό για το σθένος και την αποτελεσματικότητα του.
Η νέα ονομασία του υπουργείου άλλωστε παραπέμπει στον τζόγο. Λέγεται Προ.Πο (προστασία του πολίτη). Κι αν ο νέος (παλιός ) υπουργός νοιώθει ότι παίζει στην έδρα του, εγώ ποντάρω στάνταρ δύο, γιατί αυτοί που επένδυσαν στον τρόμο και τον εκφοβισμό έχασαν πάντα εκεί που νόμιζαν ότι κυριαρχούν.
(Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο είναι από το http://antieksousiastes-pasok.blogspot.com/

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Συναλλαγή: Μια σταθερή ελληνική αξία.

Μόλις λίγες μέρες πριν από τις εκλογές και ενώ υποτίθεται ότι το πρόσωπο μας πρέπει να παραμορφώνεται από την αγωνία για το ποιος θα μας κυβερνήσει, εμείς ατάραχοι περιμένουμε το αναμενόμενο, την κυβερνητική αλλαγή, οι περισσότεροι με τη βεβαιότητα ότι τίποτα δεν θα αλλάξει, τουλάχιστον ως προς την ουσία του διεφθαρμένου ελληνικού κράτους.
Ο Έλληνας ψηφοφόρος είναι ίσως το πιο ανθεκτικό είδος και στο δικομματισμό και στη διαφθορά, αν και δεν παραλείπει, κατά τη διάρκεια της τετραετίας (της τριετίας, της διετίας) να τα καταγγέλλει ως την απόλυτη πηγή του κακού.
Επί 20 χρόνια το συγκεκριμένο είδος ψηφίζει τον έναν για να τον απαλλάξει από τον διεφθαρμένο κρατικό μηχανισμό του άλλου, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ο μηχανισμός είναι ο ίδιος, απλώς αλλάζει διαχειριστή. Σε λίγες μέρες ο «κυρίαρχος λαός» θα δώσει ένα γενναίο 80 κάτι τοις εκατό στους κομματικούς μηχανισμούς, οι οποίοι, κατά τον ίδιο ψηφοφόρο, είναι υπεύθυνοι για το μαύρο χάλι που ζει καθημερινά.
Και θα το κάνει βασικά για ένα λόγο: Γιατί αυτός ο «κυρίαρχος» αισθάνεται μέρος αυτού που καταγγέλλει. Θεωρεί αναπόσπαστο μέρος του συστήματος τη συναλλαγή, που τείνει να διαμορφωθεί στη βασική πολιτική αξία του. Από το δίπλωμα του μέχρι τη φορολογική του δήλωση, από το «μικρό και ταπεινό αυθαιρετάκι του» μέχρι την πλασματική του αναπηρία έχει κάνει μέρος της ζωής του τη συναλλαγή.
Αλλά ακόμα δεν ανήκει στους «αιμοδότες» των δύο μεγάλων, η λογική του δεν απομακρύνεται απολύτως από τη συνήθη. Στο πρόσφατο debate άκουσα εμβρόντητος την Αλέκα Παπαρήγα να λέει ότι η εξοχική κατοικία δεν είναι πολυτέλεια και ο αυθαιρετών δεν έχει την ευθύνη για την αυθαιρεσία του, η μόνη ευθύνη ανήκει στο διεφθαρμένο αστικό κράτος! Να λοιπόν και μια Αριστερά που κολακεύει τα «αυθαίρετα» μικροαστικά όνειρα του λαού.
Άλλωστε όσοι έχουν περάσει έστω και ένα εξάμηνο από τα εξαίρετα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα θα έχουν καταλάβει τι είναι συναλλαγή και παραταξιακό νταβατζιλίκι, όλων των παρατάξεων (συμπεριλαμβανομένων και των εξωκοινοβουλευτικών). Σ’ αυτά τα εκτροφεία των αυριανών πολιτικών στελεχών μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς τι καλλιεργείται ως πολιτικός πολιτισμός και για τα στελέχη και για τους «υπηκόους».
Άλλο ένα λαμπρό παράδειγμα συναλλαγής και νοοτροπίας νταβατζή ήταν και τα πρόσφατα debate. Οι κομματικοί φουσκωτοί μπήκαν για δύο μέρες στην ΕΡΤ σταμάτησαν τη λειτουργία της, ενώ προηγουμένως οι πρωτοκλασάτοι των κομμάτων συναλλάσσονταν σε σχέση με τους όρους που θα διεξαχθεί το …υπερθέαμα. Και συμφωνήθηκαν όλα, ερήμην των δημοσιογράφων. Οι οποίοι κατάφεραν, μετά κόπων και βασάνων να κερδίσουν άλλα 20 δευτερόλεπτα τηλεοπτικού χρόνου σε κάθε ερώτηση. Όπου σε κάθε debate το θέμα δεν είναι μόνο αν θα εκπροσωπηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί, αλλά και τα μέσα. Κι όταν λέμε μέσα εννοούμε τα τηλεοπτικά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας (με τις γνωστές «νόμιμες» άδειες). Έτσι αν αύριο η κυβέρνηση αποφασίσει να δώσει 20 άδειες πανελλαδικής εμβέλειας, το event θα πρέπει να γίνει σε γήπεδο για να χωράνε οι δημοσιογράφοι και η διαδικασία των ερωτήσεων (ποιος ρωτάει ποιόν και για πόση ώρα) θα πρέπει να βγει με αλγόριθμο από τη Μαθηματική Εταιρεία. Και μετά απ’ όλα αυτά έχουμε και διάφορες δηλώσεις στα όρια της γραφικότητας ότι απ’ όλη αυτή τη διαδικασία κέρδισε η Δημοκρατία!!!
Το μοντέλο του ψηφοφόρου που έχει κυριαρχήσει στη χώρα είναι αυτό του βολικού ψηφοφόρου, που επιβραβεύει αυτό που καταγγέλλει, αγωνιά να συμμετάσχει σ’ αυτό που αποστρέφεται, δίνει γη και ύδωρ για να γίνει παίκτης ενός παιχνιδιού, που ο βασικός του κανόνας είναι η παραβίαση των κανόνων. Του ψηφοφόρου που δεν έχει μάθει να διαλέγεται, δεν έχει μάθει να αντιπαρατίθεται, έχει μάθει να συναλλάσσεται και μάλιστα χωρίς συναλλακτικά ήθη! Και που όταν αποφασίζει να «αντισταθεί» η πιο δυναμική του ενέργεια την ημέρα των εκλογών είναι να λιάσει το – ταλαίπωρο απ’ τις φουρτούνες της ζωής- κορμί του σε κάποια παραλία. Για λίγο όμως… Γιατί είναι πάντα έτοιμος να επιστρέψει για την επόμενη συναλλαγή…

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

Μικρές αφελείς απορίες...



Ο Κώστας Καραμανλής συστήνεται πλέον στο στενό του περιβάλλον ως ξάδελφος του Μιχάλη Λιάπη;

Είναι αλήθεια ότι ο Γιώργος Σουφλιάς μαθαίνοντας ότι ο πρωθυπουργός έκανε δεκτή την εισήγηση του για εκλογές αναφώνησε «την άκουσα»;

Με τον Ψινάκη στο πλευρό του το ΛΑΟΣ θα έχει σύνθημα το «Θεά, Θεά η ακροδεξιά»;

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ως εν δυνάμει πρωθυπουργός, εκτός από καινούργιο κοστούμι έχει παραγγείλει και καινούργιες κάλτσες;

Η Ντόρα Μπακογιάννη κάνει ή όχι ασκήσεις ελέγχου αυθόρμητου χαμόγελου για να το καταστείλει με επιτυχία όταν ο Καραμανλής χάσει τις εκλογές;

Είναι αλήθεια ότι το «Μένουμε Ελλάδα» εκτός από εκπομπή της ΕΡΤ θα γίνει και ένα από τα κεντρικά συνθήματα του υπουργείου Εσωτερικών ώστε να περιοριστεί η διάθεση των Ελλήνων να μεταναστεύσουν εν όψει εκλογών;

Η Όλγα Τρέμη θα κλείσει τα 18 πριν ή μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου;

Οι υποψήφιοι βουλευτές θα εμφανίζονται και στις εκπομπές μαγειρικής που έχουν κατακλείσει στα κανάλια ή θα στηθεί μόνο γι αυτούς εκπομπή με τον τίτλο «Μαγειρέματα»;

Ο Αλέξης Τσίπρας παραπονέθηκε ή όχι ότι μέχρι τις 4 Οκτωβρίου δεν προλαβαίνει να μετρήσει όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ;

Μήπως ο Προκόπης Παυλόπουλος βάφει τα μαλλιά του άσπρα;

Οι κινήσεις του Βασίλη Λέκκα όταν τραγουδάει Θεοδωράκη οφείλονται στο πάθος ή σε κάποια ανεπανόρθωτη βλάβη στο κεντρικό νευρικό σύστημα;

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Τοίχο - τοίχο...

Η πόλη μοιάζει ασφυκτική για τους "θαμώνες" της, αλλά οι περισσότεροι προτιμούν να μη μιλούν γι αυτό! Αντί γι αυτούς μιλούν οι τοίχοι της πόλης, που φαίνονται πιο φλύαροι από τους κατοίκους της. Άλλοτε με οργή, άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε άκομψα, άλλοτε ασυνάρτητα τα σχέδια και τα συνθήματα στους τοίχους της πόλης δημιουργούν τη δική τους ιστορία...
Μερικά δείγματα αυτής της "γλώσσας" από τις βόλτες των τελευταίων ημερών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Κωλό-μπαρα!!!


Το ελληνικό κράτος αποφάσισε να εγκαταστήσει τουαλέτες στα πάρκινγκ της εθνικής Αθηνών- Θεσσαλονίκης. Σωστό! Γιατί όταν έρθει "εκείνη" η ώρα, δεν είναι σικ να τρέχεις μες τα σπαρτά! Φρόντισε όμως να τις εγκαταστήσει πίσω από μπάρες! Ακόμα κι αυτές για τα άτομα με ειδικές ανάγκες! Οπότε αν χρειαστείτε τουαλέτα στην Εθνική, έχετε μαζί σας κι ένα σιδεροπρίονο!
Όπως βλέπετε αριστερά οι άρρενες κατάφεραν να σπάσουν το "οδόφραγμα"! Ή μήπως προσπάθησε κάποιος να εισβάλει με το Καγιέν στην τουαλέτα???

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Πεύκο: ο γνωστός- άγνωστος


Επιτέλους μετά από δεκαετίες καταστροφικών πυρκαγιών μία κυβέρνηση έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε με τόλμη και χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος ότι ένας από τους βασικούς λόγους της ανεξέλεγκτης επέκτασης των πυρκαγιών είναι το πεύκο! Θα σας παρακαλέσω να μην χασκογελάτε και να δώσετε την πρέπουσα προσοχή σ’ αυτήν την δήλωση, η οποία νομίζω ότι θα δώσει οριστική λύση στο πρόβλημα των πυρκαγιών.
Θα ήθελα κι εγώ με τις μικρές μου δυνάμεις να συνδράμω στην αποκάλυψη του αγαπητού Ευάγγελου, καταγγέλλοντας ότι το πεύκο είναι άτιμο δέντρο. Ύπουλο και συχνότατα βρωμερό. Πρώτ’ απ’ όλα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ξερνάει πευκοβελόνες, τις οποίες δυσκολεύεσαι να απομακρύνεις με μια απλή σκούπα. Όσοι κάνουν κάμπινγκ επί χρόνια θα γνωρίζουν ότι οι ύπουλες πευκοβελόνες τρυπώνουν στα πιο απίθανα σημεία μιας σκηνής, χωρίς καμία διάθεση να απομακρυνθούν. Εμφανίζονται δε, και τσιμπούν ύπουλα τη στιγμή που δεν το περιμένεις.
Επιπλέον το πεύκο εκκρίνει διάφορα κολλώδη υγρά, όπως το γνωστό ρετσίνι, το οποίο σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες έχουν καταπιεί εκατοντάδες συμπαθείς αλκοολικοί, λόγω της συνωνυμίας του με τη ρετσίνα, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στο πεπτικό τους σύστημα.
Επίσης το πεύκο προσελκύει διάφορα αγενή και τεμπέλικα έντομα, όπως τα τζιτζίκια, που φωνασκούν αναιτίως στα κλαριά του, ακόμα και τις ώρες κοινής ησυχίας!
Κι αν όλ’ αυτά μπορείς να τα ανεχτείς, αυτό που πραγματικά σε βγάζει έξω από τα ρούχα σου είναι η αναρχίζουσα συμπεριφορά του πεύκου, που χρησιμοποιεί την ώρα της πυρκαγιάς το όπλο μαζικής καταστροφής, το γνωστό μας κουκουνάρι, για να πολλαπλασιάσει, χωρίς καμία αιδώ, την καταστροφή. Όπως ίσως γνωρίζετε, το κουκουνάρι, όταν πάρει φωτιά, δεν κάθεται να καεί ήσυχα πάνω στο μητρικό δέντρο, αλλά πετάγεται σαν οπλοβομβίδα δεκάδες μέτρα μακριά προκαλώντας τον όλεθρο σε άλλα δέντρα, σε αυτοκίνητα, σπίτια, αυθαίρετα και νόμιμα (δεν κάνει καμία διάκριση, σε αντίθεση με τις Πολεοδομίες της χώρας)
Γι αυτό η λύση είναι μία: Να κηρύξουμε ανηλεή πόλεμο στο πεύκο! Προτείνω στην κυβέρνηση να ξεκινήσει ΤΩΡΑ το ξερίζωμα όλων των πεύκων της Αττικής (σε πρώτη φάση) και στη θέση τους να χτίσει ωραιότατες μεζονέτες, αφού αυτή είναι η πρωταρχική ανάγκη του μέσου Έλληνα! Για να υπάρξει μάλιστα και σύνδεση με το παρελθόν καλό θα ήταν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα (που έτσι κι αλλιώς δεν θα έχουν αντικείμενο, αφού δεν θα υπάρχει πλέον δάσος για να καεί) να ψεκάζουν το πρώην δάσος με κολώνια πακοραμπάν με άρωμα πεύκο. Έτσι και θα έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε πευκοδάσος και δεν θα έχεις τα ενοχλητικά πεύκα μέσα στα πόδια σου.
Για να μην εκλείψει όμως τελείως το πράσινο από τη χώρα θα πρότεινα το 1/3 των νέων μεζονετών να αφεθούν να ρημάξουν για κάποια χρόνια. Η πολύτιμη εμπειρία από τα Ολυμπιακά Ακίνητα που αφέθηκαν να ρημάζουν επί μία 5ετία μας δείχνει το δρόμο. Η εγκατάλειψη των κτιρίων δημιουργεί με το χρόνο χαμηλή βλάστηση που δεν χρειάζεται φροντίδα (αγριόχορτα, βρύα, λειχήνες κλπ). Επίσης εμπλουτίζεται και η πανίδα κυρίως με έντομα και τρωκτικά, τα οποία (όπως θα έχετε δει στα ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ) παίζουν σημαντικότατο ρόλο στο οικοσύστημα και όχι μόνο τα αγαπημένα σας σκιουράκια και ελαφάκια, που μάθατε να συμπαθείτε από τις πολλές παραγωγές του Disney που έχετε δει στη ζωή σας.
Θα με ρωτήσετε ευλόγως: Και το διοξείδιο του άνθρακα; Το οξυγόνο που προσφέρουν τα δέντρα; Εδώ είναι που πρέπει να στηθεί το μεγάλο μελλοντικό project. Αφού ο μέσος πολίτης εδώ και χρόνια, με την πολύωρη παρακολούθηση τηλεοπτικών σκουπιδιών και με τη συνεχή συναλλαγή με την εξουσία κατέστη φυτό, γιατί να μην καλέσουμε τους καλύτερους επιστήμονες του κόσμου, ώστε με μια μικρή παρέμβαση στο DNA των πολιτών να τους «προικίσουν» με τις ιδιότητες των δέντρων: Να απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα και να προσφέρουν οξυγόνο!
Γιατί το μεγαλύτερο και σημαντικότερο φυτό στο δυτικό πολιτισμό είναι ο άνθρωπος! Και είναι ικανός για όλα…

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Με το ένα πόδι στη θάλασσα!


Περιμένω τις διακοπές με την ανυπομονησία ενός μικρού παιδιού. Και λίγο πριν φύγω αρχίζουν να περνάνε από το μυαλό μου δεκάδες καλοκαίρια, οι εικόνες τους, οι μυρωδιές τους… κάποια στιγμή νοιώθω και την ενόχληση της αρμύρας στην πλάτη χωρίς να έχω πλησιάσει ακόμα τη θάλασσα.
Δεν ξέρω αν τα καλοκαίρια έχεις πιο έντονη την επιθυμία να γίνεις παιδί, νομίζω όμως ότι οι μνήμες του καλοκαιριού «γράφουν» πιο έντονα, όπως τα παιδικά καλοκαίρια στη Χαλκιδική με τα γδαρμένα γόνατα απ’ τις βουτιές και τις κόντρες με τα ποδήλατα. Τα πανιασμένα δάχτυλα από τις ατέλειωτες ώρες στη θάλασσα.
.Τα αρώματα των αντηλιακών, ανάκατα με τη μυρωδιά από τις φλούδες του καρπουζιού και το ψήσιμο των γεμιστών που σε μισή ώρα θα είναι έτοιμα.
Η πρώτη σου ερωτική εμπειρία στα αγγλικά, με τους πιτσιρικάδες να παίρνουν μάτι ερήμην σου την ερωτική σου απειρία.
Το πρώτο ελεύθερο κάμπινγκ στη Σάρτη μαζί με τον πρώτο μεγάλο έρωτα. Πράσινα νερά και πράσινες παγωμένες μπύρες.
Το onerdose ξφία στη Μήλο, μόνοι οι δυο σας στη σπηλιά του Παπάφραγκα,
Τα τραγανά αγγλικά του σερβιτόρου- εραστή στη Σίφνο
Η όμορφη Μαρία στη Σέριφο να κοιτάει απορημένη να τη φωνάζουν από το καράβι. Κονσέρβα και ψωμί για να μείνεις μία ακόμα μέρα στη Σαντορίνη,
Ο μελαγχολικός γυμνισμός στη Βόρεια Εύβοια
«Γιώτινγκ» με τον Γιάννη στην Τζιά.
Τηγανιτά platanos και πιράνχας πριν το ηλιοβασίλεμα στον Αμαζόνιο. Ο Σταυρός του Νότου στα μάτια σου και όχι μόνο στα τραγούδια.
Τα κρουστά στο γλέντι του γάμου με θέα τη βραδινή Τύνιδα και το μυαλό σου καρφωμένο κάπου στη Φιλοθέη.
Ένα μαγικό βράδυ στην Αντίπαρο, όταν πίστεψες ότι φτάνει ένα βράδυ για να αλλάξουν τα πάντα
Μπάνιο στην παγωμένη Βαυαρική λίμνη και τελετή έναρξης των Ολυμπιακών στα γερμανικά.
Η εκκωφαντική σιωπή που συμμάχησε ανίερα με την επίμονη υγρασία του Νείλου ένα βράδυ στο Κάιρο.
Χαλάρωση, αλλά και παναντολ για τις ημικρανίες και κρέμες για εγκαύματα στο κάμπινγκ στο Κριαρίτσι.
Η μόνη μάλλον αταίριαστη μυρωδιά για την καλοκαιρινή μνήμη ήταν η περσινή, που πέρασε με σοβάδες και ασβέστες να ανακαινίζουν το σπίτι και να βγάζουν απαγορευτικό για οποιαδήποτε παραλία.
Φέτος επιστρέφω στη θάλασσα
Να μην ξεχάσω τον αφρό ξυρίσματος και τα γυαλιά ηλίου (όπως κάνω πάντα)
Καλές διακοπές!!!

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Η εξόδιος επιταγή


Το να κρατάς στα χέρια σου, τέλη Ιουλίου, λίγο πριν από τις διακοπές σου, μια επιταγή, όπου καταγράφεται ποσό ανάλογο του μηνιαίου μισθού ενός golden boy, κανονικά θα έπρεπε να θεωρείται ευλογία. Αν είναι, όμως, η τελευταία πράξη της ιδιότυπης αυτής «εθελουσίας απόλυσης» που επιλέξαμε κάποιοι από το δυναμικό του City, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Είναι, ουσιαστικά, η τελευταία πράξη στο σύντομο δράμα που ζήσαμε όλοι μετά την κατραπακιά της 22ης Ιουνίου, όπου ένα ωραίο πρωινό μάθαμε ότι το παχυλό πορτοφόλι της οικογένειας Αγγελοπούλου θα σταματούσε να συμβάλει στην επιβίωση 460 ανθρώπων, οι οποίοι πριν από πολύ λίγο καιρό πίστεψαν ότι δούλευαν σε «σίγουρο» μαγαζί.

Δυστυχώς, δεν ήταν η μόνη κατραπακιά… Ακολούθησαν κι άλλες… Μέσα και έξω από τις συνελεύσεις, στα διαρκή και συνεχή τηλεφωνήματα από όλους προς όλους, στις διαβουλεύσεις.

Σε ανάλογες περιπτώσεις το πιο εύκολο που μπορείς να κάνεις είναι να καταγγείλεις την ανάλγητη εργοδοσία, τον καπιταλισμό, τους συνδικαλιστές, την κακοδαιμονία του κλάδου και ό,τι άλλο σου έρχεται πρόχειρο στο μυαλό και στη συνέχεια ξαλαφρωμένος να αποχωρήσεις για τις αγαπημένες σου παραλίες, όπου θα ενδοσκοπήσεις επαρκώς για το μέλλον των media. Αυτή ήταν ίσως η πιο ισχυρή τάση μέσα στο σώμα των εργαζομένων του City. Οι εργαζόμενοι οι οποίοι ξεκίνησαν εκλέγοντας μία επιτροπή, την οποία αμφισβήτησαν το επόμενο λεπτό της εκλογής της. Που συζήτησαν - με πολλές πινελιές γραφικότητας συνήθως - την πρόταση για την αυτοδιαχείριση του σταθμού.

Εκεί ήταν και το κομβικό σημείο: η αυτοδιαχείριση. Πολλοί από τους ακροατές είδαν σ’ αυτήν την πρόταση την άνοιξη στα media, την ευκαιρία για ένα ραδιόφωνο χωρίς επιχειρηματικά συμφέροντα, ελεύθερο από δεσμεύσεις. Οι ακροατές δικαιούνται να είναι ρομαντικοί, ίσως και αφελείς ορισμένες φορές. Εμείς, όμως, όχι.
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες για τα όσα διατυπώθηκαν περί αυτοδιαχείρισης και μου απέδειξαν για μία ακόμα φορά πόσο κακοί είναι οι δημοσιογράφοι, όταν καλούνται να παίξουν το ρόλο του επιχειρηματία. Η μεγάλη απογοήτευση όλου του εγχειρήματος ήταν η συμμετοχή. Και για την ακρίβεια η ΜΗ συμμετοχή. Φτάσαμε μετά από ένα μήνα να κάνουμε συνελεύσεις των 20 ατόμων, ακόμα και όταν το κύριο ζητούμενο ήταν το τι θα βάλουμε όλοι στην τσέπη τους ή αν θα διασφαλίσουμε το επαγγελματικό μας μέλλον.

Οι μόνοι που ήταν συνεπείς και με συνεχή παρουσία στις θέσεις τους ήταν οι τεχνικοί, αν και μπορεί βάσιμα κανείς να μέμφεται το σωματείο τους ότι ξεκίνησε την παρέμβαση του με μία απολύτως συντεχνιακή λογική. Αλλά δε βαριέσαι. Οι τεχνικοί έχουν τουλάχιστον σωματείο. Τι να αντιπαραθέσουμε εμείς; Τη μονίμως κοιμωμένη ΕΣΗΕΑ;

Και για να τελειώνουμε με τα περί αυτοδιαχείρισης. Όσοι υποστηρίξαμε αυτή την πρόταση το κάναμε για να δώσουμε μία παράταση ζωής στο σταθμό, να ξαναβάλουμε στο τραπέζι την επαναλειτουργία του σταθμού, κάτι που τελικά έγινε πραγματικότητα. Με ποιους και με ποιους όρους θα το δούμε στο άμεσο μέλλον.

Όταν αποφασίσαμε (λίγοι, λιγότεροι από 20) να ξανανοίξουμε τα μικρόφωνα, πιστέψαμε ότι ως δημοσιογράφοι (υπό απόλυση) δεν μπορούμε να απεμπολήσουμε το δικαίωμα μας να έχουμε λόγο και να κάνουμε χρήση του αέρα, που δεν είναι επιχειρηματικό ακίνητο, αλλά δημόσια περιουσία. Και το κάναμε με μεγάλο κόστος. Και με ορισμένους να σκάβουν υπογείως κάθε κίνηση που οδηγούσε στο άνοιγμα των μικροφώνων. Αυτό που κατάλαβα απ’ αυτή τη μικρή εμπειρία είναι ότι ορισμένοι με τον όρο «αυτοδιαχείριση» εννοούν τη διαχείριση όσων αφορούν τον εαυτό τους! Αλλά τελικά αυτό που έβλεπες από τα μηνύματα του κόσμου είναι ότι καταγράφει, με απόλυτη συνέπεια και ακρίβεια τις απουσίες. Και συνήθως το κοινό έχει και καλή μνήμη….

Οι ανασφάλειες, τα συναδελφικά μαχαιρώματα, η έπαρση, η ματαιοδοξία, η απάθεια, η εκνευριστική και ανεξήγητη ιδιώτευση όταν παίζεται το ίδιο σου το μέλλον ήταν δυστυχώς αυτά που κυριάρχησαν όλο αυτό το μήνα. Και απέδειξαν ότι όσο περισσότεροι είμαστε απέναντι σε ένα πρόβλημα τόσο λιγότεροι φροντίζουμε να φανούμε. Είχα γράψει στην αρχή αυτής της ιστορίας στο e-tetRadio.gr ότι αυτός ο σταθμός δεν πρόλαβε να δημιουργήσει ουσιαστικούς δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων του. Τα κίνητρα τους ήταν απολύτως ετερόκλητα, οι αφετηρίες και οι στοχεύσεις τους εκ διαμέτρου αντίθετες. Κι αυτό άρχισε να κραυγάζει με την πρώτη – και πολύ μεγάλη- δυσκολία.

Αρκετοί από μας θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε για τη νέα ραδιοφωνική μας στέγη. Και θα το κάνουμε κυρίως γιατί αγαπάμε αυτό το μέσο. Και είμαστε βέβαιοι ότι θα μας το ανταποδώσει παρά τις αντιφάσεις μας.

Άλλωστε στις αντιφάσεις έχουμε συνηθίσει.
Προχθές ο ιδιοκτήτης στην ΕΒΓΑ της γειτονιάς μου, όταν του είπα ότι υπέγραψα την απόλυση μου, με ρώτησε με ανησυχία και ειλικρινές ενδιαφέρον,: «Είσαι, δηλαδή, στον αέρα;». Και ενώ για οποιονδήποτε άλλον αυτή η ερώτηση είναι συνώνυμη του αβέβαιου μέλλοντος, εγώ ήμουν στο τσακ να του απαντήσω; «Δεν είμαι, αλλά ελπίζω σύντομα να βρεθώ!»

Δημοσιεύτηκε στο e-tetradio στις 28 Ιουλίου 2009

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Λίγο μπαγιάτικο Soulta Ferta, γιατί φρέσκο δεν έχουμε (προς το παρόν τουλάχιστον)

Επειδή κάποιοι "αμετανόητοι" ακροατές πατούν πάνω στη ματαιοδοξία του παρουσιαστή του Soulta Ferta και ζητούν να ανεβούν κάποιες εκπομπές, σήμερα προσφέρουμε (εντελώς δωρεάν) μία εξ αυτών, από τις ολίγες ημέρες που ο City 99.5 λειτούργησε με ευθύνη των εργαζομένων του ( ή κάποιων από τους εργαζομένους του για να είμαστε ακριβείς). Μέσα στις επόμενες μέρες θα ανεβούν και άλλες δύο εκπομπές έτσι για να αφήσουμε κάποιο στοκ στο blogοκατάστημα, λόγω των επικείμενων διακοπών. Για να ακούσετε δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα. Παίζει από μόνο του. Για να το σταματήσετε απλώς πατήστε pause στο player...

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

Ωδή στην α-City-α!

Θυμάμαι σαν εκίνησα να εργαστώ στον Σίτυ
έκανα όνειρα πολλά, αγόρασα και σπίτι
τώρα στο στούντιο το νεκρό να τραγουδώ it’s a pity
ετούτο το εγχείρημα μου βγήκε από τη μύτη

Τώρα κλαυθμοί ακούγονται αλί, οϊμέ και τρισαλί
και όλοι ονειρεύονται να πιάσουν Γιάννα απ’ το μαλλί
μα αυτό τώρα αερίζεται στη βίλα της Μυκόνου
όπου η αυτοκράτειρα διάγει μετά πόνου.

Ο σύζυγος ο Θόδωρος βιάζεται να τελειώνει
τώρα να καθαρίσουνε, να μην περάσουν χρόνοι
Έβαλε εκκαθαριστή που τόνε λεν Μπιλλίνη
και για ν’ αντέξω το κακό χρειάζομαι ηρωίνη

Τώρα στο χώρο έρχεσαι μόνο για συνελεύσεις
κι απ’ την πολύ την σύμπνοια μάλλον θα καταρρεύσεις
που πήγαν όλα τα λεφτά, ποιος είναι golden boy
ο κάθε άνεργος στο εξής τι θάχει για να τρώει;

Πολλοί ζητούν με έμφαση να επέμβει η ΕΣΗΕΑ
η μόνιμη απουσία της ίσως να είν’ μοιραία
καμία η παρέμβαση του Πάνου του Σομπόλου
καθώς το σωματείο σου είναι εμφανώς του κώλου

Μια κάποια λύση θάτανε ν’ αρχίσεις τις δεήσεις
καθώς περιορίζονται και οι εύκολες οι λύσεις
Ή θα ανέβεις τα σκαλιά στην Παναγιά της Τήνου
ή θ’ αρχίσεις δίαιτα χωρίς να πας στου Πρίνου

Ίσως να δείξεις δουλικός να ξαναπάς στη Γιάννα
που ξέρει από δίαιτες ως φίλη του Γκαργκάνα
«Γιάννα μου παραδέξου το, με πήρες στο λαιμό σου
έλεγα μήπως μ’ έπαιρνες μούτσο στο κότερο σου»

Ίσως να βγεις και στα στενά να κάνεις σούρ(λ)τα φέρτα
να ψάχνεις για εκδίκηση με του Ζορό την μπέρτα
Γιατί η δική σου δύναμη τα πράγματα αλλάζει
γιατί η πέτρα που κυλά ποτέ δεν χορταριάζει

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

City End...

(δημοσιεύτηκε στο e-tetradio.gr στις 23 Ιουνίου)

Το ξέρεις εδώ και χρόνια ότι έχεις το προνόμιο να ανήκεις στους λίγους που το πρωινό της Δευτέρας και η αυτονόητη επιστροφή στη δουλειά δεν σημαίνει αγγαρεία, αγκομαχητά και αντίστροφη μέτρηση προς την Παρασκευή. Το ραδιόφωνο είναι για πολλούς από μας ψυχοθεραπεία επί πληρωμή. Και γι αυτό το λόγο νοιώθεις ένοχα να έχεις τον τίτλο του προνομιούχου.
Ένα τέτοιο πρωινό Δευτέρας καταλαβαίνεις ότι αυτό το προνόμιο μπορεί εύκολα να καταρρεύσει μέσα στις λίγες γραμμές μιας ανακοίνωσης. Την ώρα που χαζολογάς ανενδοίαστα στο Facebook, η βόμβα σκάει στο προφίλ ορισμένων: Κλείνουν City και Ελεύθερος Τύπος. Στην αρχή μοιάζει σαν ανέκδοτο, αλλά οι συνεχείς κλήσεις στο κινητό σου από συναδέλφους και φίλους έρχονται να επιβεβαιώσουν το «ανέκδοτο».
Σηκώνεσαι άρον- άρον και μπαίνεις στο αυτοκίνητο. Καρφώνεις το ραδιόφωνο στους 99.5 που σου κάνει πλάκα παίζοντας το I don’t like Mondays. Το κομμάτι δεν παίζει όλο. Διακόπτεται από τις φωνές των διευθυντών σου. Η πρώτη φράση «Όλα τα όμορφα τελειώνουν μία μέρα» σε κάνει έξαλλο και φωνάζεις προς το δέκτη «Άσε τη σαπουνόπερα ρε Προβή και μπες στο ζουμί!», γιατί θεωρείς ότι δεν είναι ώρα να συγκινείσαι αλλά να οργίζεσαι. Διαβάζουν την ανακοίνωση της ιδιοκτησίας ευχαριστούν τους εργαζομένους και εκεί είναι που ακούς το απίθανο: «Θα πρέπει να πούμε ότι η στάση της ιδιοκτησίας είναι μια έντιμη στάση»!!! Ο μόνος λόγος που δε σπας το ραδιόφωνο είναι ότι είναι μόλις δύο μηνών και πλέον είσαι απολύτως άνεργος για να πληρώνεις κι άλλα σπασμένα. Φτάνοντας στο Blue Land Center (έτσι ονομάζεται το κτίριο του «μαγαζιού») βλέπεις Πακιστανούς εργάτες να σπάνε πυρετωδώς το πεζοδρόμιο στην είσοδο του πάρκινγκ προφανώς έτοιμοι για νέο έργο υποδομής… Άλλοι ποτίζουν και κλαδεύουν τα λουλούδια της εισόδου, σαν να μη συνέβη τίποτα. Μπαίνεις μέσα. Οι ηλεκτρονικές κάρτες εισόδου ευτυχώς λειτουργούν ακόμα (μέχρι την Παρασκευή όπως θα μάθεις αργότερα) Το κτίριο τόσο θορυβώδες, όσο ποτέ στον ενάμιση χρόνο που βρίσκεσαι εκεί. Πηγαδάκια, καφέδες σε όλα τα χέρια, ποτήρια με αλκοόλ σε λιγότερα, κάποιοι σε κάποια γωνιά αποφασίζουν να κάνουν μόνοι τους τον πρώτο απολογισμό, να μετρήσουν το κόστος της ανακοίνωσης που τους ανακηρύσσει με συμβολαιογραφικό τρόπο άνεργους.
«Παιδιά, γενική συνέλευση στις 5», ακούς από κάποια στόματα. Καμία αντίδραση. Το νέο είναι φρέσκο και έχουμε αρκετές ώρες μπροστά μας. Μπαίνεις στο μπαρ που ασφυκτιά απ’ τον κόσμο. Στο βάθος ο Τζιμάκος. «Το ήξερες ρε Τζίμη» «Όχι ,βέβαια». Ήταν άλλωστε στην ώρα του που αντί να αρχίσουν τα γκάζια της οργιώδους φαντασίας του, διαβάζονταν ανακοινώσεις.
Έχω φέρει μαζί μου σκληρό δίσκο και μπαίνω στα edit για να αντιγράψω τα αρχεία ενός χρόνου και κάτι… Απ’ έξω κάποια ψίθυροι στα πηγαδάκια, αλλά και τρανταχτά γέλια. Σε λίγο σε ένα «γελαστό» πηγαδάκι βρίσκομαι κι εγώ. Προσπαθούμε να αποφορτίσουμε. Διερευνούμε τις νέες επαγγελματικές προοπτικές. Μια συνάδελφος μας ενημερώνει ότι το γάλα της γαϊδάρας επιδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δίνοντας κτηνοτροφικό αέρα στο ενδεχόμενο μέλλον μας.
Επί 5 ώρες νοιώθεις ότι ο αριθμός των εργαζομένων στο χώρο έχει πενταπλασιαστεί. Όλος αυτός ο κόσμος συρρέει στις 5 στο χώρο που βρίσκεται μπροστά στα στούντιο του City. Οι εκπρόσωποι μιλούν πρώτοι και ζητούν να εκλεγεί προεδρείο για τον συντονισμό της συζήτησης. Μπροστά βρίσκονται κυρίως δημοσιογράφοι. Λίγοι τεχνικοί, πιο πίσω το διοικητικό προσωπικό, κάποιοι ηχολήπτες και οι τηλεφωνήτριες στο βάθος.
Κάποιοι ζητούν να ανοίξουν τα air- condition, αλλά τα air- condition είναι ανοιχτά, απλώς δεν έχουν συνηθίσει να διαχειρίζονται τις κάπως πιο θερμές ανάσες εκατοντάδων απολυμένων.
Ανάβουν και τα πρώτα τσιγάρα στο χώρο, όπου κανείς δεν είχε πριν καπνίσει. Όταν βρίσκεσαι υπό πίεση, μπορεί να αποκτήσεις εφηβική στάση απέναντι στις μέχρι τώρα απαγορεύσεις. Στη αρχή το κλίμα θυμίζει φοιτητική συνέλευση. Πολύς θόρυβος, οι πίσω δεν ακούν καθαρά, κάποια φωνή δυναμώνει, αλλά τελικά το προεδρείο εκλέγεται πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι περιμένεις.
Κοτρώτσος και Προβής καλούνται να συνεισφέρουν στην ενημέρωση μας για το τι έγινε. Λίγα λόγια, άχρωμα «Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα». Η εποχή που οι διευθυντές καλούσαν τους υφισταμένους τους έχει περάσει ανεπιστρεπτί, Τώρα καλούνται από τις συνελεύσεις και καταθέτουν σαν μάρτυρες σε δικαστήριο, χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό στη διαλεύκανση του «εγκλήματος».
Διαβάζεται το προσχέδιο της ανακοίνωσης των εργαζομένων, μικροαντάσεις, κάποιοι επιμένουν να τονιστούν οι πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση στα ΜΜΕ, κάποιοι ζητάμε να λειτουργήσει άμεσα ο σταθμός, αλλά το αίτημα απορρίπτεται (προς το παρόν) γιατί θα είμασταν, λέει απεργοσπάστες. Μέλη του προεδρείου της ΕΣΗΕΑ μας ενημερώνουν απουσία του μέχρι πρότινος προέδρου και νικητή των εκλογών στην Ένωση, που προφανώς ήταν απασχολημένος με κάποια «Σέξτα» επαναστατών.
Ξαναδιαβάζεται η ανακοίνωση, άλλοι προσπαθούν να βρουν μια δροσερή γωνιά, άλλοι βγαίνουν στο καπνιστήριο. Νέα πηγαδάκια δημιουργούνται. Και μέσα στο χώρο και στο καπνιστήριο συνδικαλιστές δημοσιογράφοι λογομαχούν με συνδικαλιστές τεχνικούς. Πώς λέμε η ισχύς εν τη ενώσει; Καμία σχέση.
Βρισκόμαστε σε απεργία. Σήμερα πορεία και ενδεχομένως νέες αποφάσεις. Μερικοί σηκώνουν τα κινητά τους και βιντεοσκοπούν το χώρο. Αυτό το χώρο που για όλους ήταν χλιδάτος, όπως τα όνειρα της ιδιοκτησίας, για άλλους μοντέρνος, για μένα μάλλον απρόσωπος. Ένας χώρος που δεν πρόλαβε να γίνει το «σπίτι» μας. Ήταν καιρό τώρα που είχαμε αυτό το απροσδιόριστο αίσθημα ότι κατοικούμε επαγγελματικά σε κάτι που νοικιάζαμε με την ώρα.
Καθώς ο χώρος αδειάζει, δεν σκέφτομαι τα δάνεια μου, τη ΔΕΗ του Αυγούστου. Δεν ψάχνω ακόμα για το επόμενο βήμα.
Κοιτώντας το άδειο στούντιο, μένω με το παράπονο ότι δεν πρόλαβα να πω από το μικρόφωνο ένα «γεια σας ρε παιδιά, τα ξαναλέμε», αυτό που αυτονόητα λες στην καθημερινή σου παρέα. Αλλιώς θεωρείσαι αγενής. Αλλά ποιος κάθεται να μιλήσει για αγένειες και ευγένειες, όταν τα χρηματοοικονομικά μεγέθη σου βγάζουν κόκκινη κάρτα και πρέπει να βγεις εσπευσμένα από το γήπεδο…»

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Οραματική ποίηση για το Μουσείο!

Προχθές που έβλεπα στη ΝΕΤ τα εγκαίνια του Μουσείου
Φωνή βαθιά ακούστηκε, θαρρώ φωνή Κυρίου.
Μαζί με τη φωνή αυτή, άκουγ’ αγγέλων άσμα
δεν ήτανε ψευδαίσθηση από το surround της plasma

«Δημήτριε αμαρτωλέ, κάθεσαι και τα ξύνεις,
και στα λαμπρά εγκαίνια συ το παρόν δε δίνεις;
Μου είπε με αγανάκτηση ο Κύριος ο Θεός μου
κι απ’ τη μεγάλη ταραχή ίδρωσε ο λαιμός μου

«Μ’ αφού δεν είχα πρόσκληση Κύριε και Πατέρα
πώς να τιμήσω ο χαμερπής ετούτη εδώ τη μέρα;»
«Αφού δεν ήρθε ο Ερντογάν υπήρχε θέση άδεια
αν το ‘λεγες στον Σαμαρά, θα σου ‘χε δώσει άδεια»

Πάγωσα, έμεινα άγαλμα απ’ την οργή του θείου
ωσάν αυτά που πια κοσμούν τους χώρους του μουσείου
Μα πριν προλάβω απ’ το σοκ λιγάκι να ισιώσω
έπρεπε πάλι προσοχή στα λόγια Του να δώσω.

«Δημήτριε σε επέλεξα ανάμεσα στους άλλους
Να φέρεις πίσω μάρμαρα από Άγγλους κι από Γάλλους
Εσύ είσαι ο συνεχιστής του έργου της Μερκούρη
Κουνήσου ανεπρόκοπε, μην κάθεσαι σαν τ’αγγούρι!

Αύριο θα βρίσκεσαι εκεί, Λονδίνο ντάουν τάουν,
σου έχω κλείσει ραντεβού στου Γόρδωνα του Μπράουν.
Κοίτα να είναι επιτυχής αυτή η αποστολή σου
αλλιώς θα κάνω κόλαση την άχαρη ζωή σου»

Δεν ξέρω αν το όραμα υπήρξε στα αλήθεια
ή είναι μια παραίσθηση, μια σκέψη μου ηλίθια.
Ίσως να είν’ impossible ετούτο δω το mission
ίσως και να κοιμήθηκα με ανοιχτό air condition

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Φρέσκο Soulta Ferta

Αφού το φιλοθεάμον κοινό του blogoκαταστήματος είχε όλο το χρόνο να απομνημονεύσει τις εκπομπές του Soulta Ferta του Απριλίου, τώρα το παλαιό προϊόν αποσύρεται και στη θέση του, υπάρχουν στη διάθεση των αυτιών σας οι εκπομπές της 17ης και της 18ης Ιουνίου.
Το player βρίσκεται δεξιά κάτω από το ρολόι και ξεκινά αυτομάτως με το μπαίνετε στο blog. Αν δεν θέλετε ακρόαση εκπομπών απλώς πατάτε pause και συνεχίζετε την ανάγνωση (με την προϋπόθεση ότι ο ακαταμάτης blogger θα αποφασίσει να αναρτήσει κάτι καινούργιο)

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

OFF!


Η ασπρόμαυρη τηλεόραση των παιδικών μου χρόνων, που «διασκέδαζε» τα απογεύματα και τα βράδια της δεκαετίας του ’70, ήταν URANYA, με έναν θορυβώδη μοχλό πάνω δεξιά, να περιμένει το θεατή να έρθει κοντά του κάθε φορά που αποφάσιζε να αλλάξει κανάλι… Για την ακρίβεια να επιλέξει ένα από τα δύο κανάλια της τότε κρατικής προπαγάνδας.

Η σημερινή SONY BRAVIA που κοσμεί το σαλόνι μου είναι –θεωρητικά- πιο αθόρυβη, διαθέτει τηλεκοντρόλ, με το οποίο επιλέγεις ανάμεσα στην φλύαρη ομοιομορφία των ισχυρών ιδιωτικών, την φλύαρη πλήξη των κρατικών και την φλύαρη ελαφρότητα των υπολοίπων. Στην κατηγορία «υπόλοιπα» περιλαμβάνονται πολιτικές εκπομπές με κιτς ή trash πινελιές, τα περισσότερα γηροκομεία πρώην δημοφιλών τηλεπαρουσιαστών ή εκτροφεία ματαιόδοξων μετριοτήτων που ονειρεύονται καριέρες Πρετεντέρη, εξ ευωνύμων της Όλγας που Τρέμη… περιλαμβάνονται επίσης πλούσια telemarketing με εμμονές στα όργανα γυμναστικής, ακατανόητης χρησιμότητας κόφτες που μπορούν να τεμαχίσουν το καρότο σε 42 σχήματα, σπρέι για τη φαλάκρα, κρέμες για τσιτωμένα δέρματα και συλλογές με καμπουρογαμόσαυρους της ροκ ή light εκδοχές κλασικών έργων κατάλληλα διασκευασμένων για σουπερμάρκετ ή ασανσέρ κτιρίων του Βωβού. Στα «ορεινά» των συχνοτήτων υπάρχουν μικρές τσοντο-γεύσεις με κυρίες που τρίβονται ηδυπαθώς για να σε οδηγήσουν στα υψηλής χρέωσης νούμερα που στριμώχνουν από κάθε πλευρά την «υγρανθείσα».

Όλο αυτό είναι αναμενόμενο όταν ζεις στην Ελλάδα του 2009. Αυτό που δεν είναι αναμενόμενο, κατά τη διάρκεια ενός απλού καθημερινού ζάπινγκ, είναι να σταματήσει να υπακούει στις εντολές του αντίχειρα σου το τηλεκοντρόλ και ειδικώς το κομβίον που περιγράφεται ως «μείωση ήχου». Όταν η κακιά στιγμή σε φέρει σε ένα από τα telemarketing, όπου εκστασιασμένος Βαυαρός αποθεώνει στην έκπληκτη Χέλγκα, που βρίσκεται δίπλα του, τις αρετές του γερμανικού κόφτη, ο ήχος βρίσκεται 100 ντεσιμπέλ πάνω από τη νηφάλια ΕΤ3 και το τηλεκοντρόλ αποφασίζει να μην υπακούσει. Και τότε συνειδητοποιείς πόσο όμηρος του τηλεκοντρόλ έχεις γίνει. Πριν από αρκετά χρόνια θα έτρεχες προς την τηλεόραση και θα μείωνες από κει τον ήχο. Όμως εσύ για να γλυτώσεις από τις φωνές του Βαυαρού, κάνεις ζάπινγκ, αλλάζεις κανάλια και έτσι προσφέρεις στους γείτονες τον Βαυαρό, την «υγρανθείσα», περιγραφή της τακτικής των αγριόσκυλων της νοτιοδυτικής Αυστραλίας όταν κατασπαράσσουν αθώο βοοειδές στον ΣΚΑΙ, τα «κοκοράκια» της ξανθιάς σε trash τηλεπαιχνίδι με άγνωστες λέξεις και το κουπλέ από το νέο σουξέ αναδυόμενης σκυλούς.

Θα σου πάρει αρκετά λεπτά μέχρι να σκεφτείς να κλείσεις την μπαλκονόπορτα για να μην καταρρεύσει εντελώς το κοινωνικό προφίλ που έχτιζες τόσα χρόνια. Και θα σου πάρει ακόμα περισσότερα λεπτά να σκεφτείς ότι το τηλεκοντρόλ, που δροσίζεται πλέον με τον κρύο ιδρώτα σου, έχει και επιλογή OFF.

Κλείνεις την Sony και σκέφτεσαι, από τη μία το σύνθημα του Δεκέμβρη στους τοίχους της πόλης (Δε σε Sony) και από την άλλη ότι σε λίγο καιρό η Sony θα ταξιδεύει στα τηλε-ουράνια για να βρει της URANYA των παιδικών σου χρόνων. Στο ενδιάμεσο θα βγαίνεις από το σπίτι χωρίς να κοιτάς τα μπαλκόνια των γειτόνων, φοβούμενος ότι σε έχουν κατατάξει πλέον στους αδηφάγους καταναλωτές του τηλεοπτικού trash κι όλα αυτά γιατί δεν σκέφτηκες να σηκωθείς από τον καναπέ σου για να πατήσεις το απολύτως ευδιάκριτο OFF…

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Η «δημοφιλής» μου απουσία…



Θρίαμβος! Νίκη! Ανάσταση!
Όλα αυτά θα μπορούσα να φωνάζω από χθες το βράδυ με τηλεβόα στους δρόμους της πόλης, αφού ανήκω σ’ αυτό το μεγαλειώδες 48% που αρνήθηκε τη συμμετοχή του στις ευρωεκλογές και τώρα θα ζει με την ψευδαίσθηση ότι ταρακούνησε το πολιτικό κατεστημένο, ότι είπε ένα μεγάλο όχι στην επίμονη, διαλυτική εμμηνόπαυση της μεταπολίτευσης.

Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από τους απόντες θα θεωρούν ότι ανήκουν στους συντελεστές ενός κοσμοϊστορικού γεγονότος που – σχεδόν μεταφυσικά- συντελέστηκε δια της απουσίας τους. Μόνο που σ’ αυτήν την περίπτωση δεν μπορείς να πεις «ήμουν κι εγώ εκεί», πολύ απλά γιατί εκεί που ήσουν ήταν μια παραλία, μια ταβέρνα ή το σαλόνι σου.

Από την άλλη έχεις ένα δυσάρεστο συναίσθημα: ότι θα πρέπει να συνηθίσεις στην ιδέα να «συγκατοικείς» στις αναλύσεις με τον – πολυπληθή είναι η αλήθεια- απολίτικο χυλό, που αναζητά την ευδαιμονία του με πολιτικές απόψεις που έχουν τη ζωντάνια εγκεφαλογραφήματος κλινικά νεκρού. Της μάζας που «διασκεδάζει» με ατάλαντες καψουροντίβες και «ξεδίνει» με Πετρούλες και τον ανάλαφρο κανιβαλισμό της ενημέρωσης από το Star, χωρίς να μπει στον κόπο να εντρυφήσει στις αναλύσεις του διευθυντή του καναλιού για το μέλλον της Κεντροαριστεράς (που αν κρίνουμε από τα πλάνα των «ρεπορτάζ», αλλά και από τα ποσοστά των σοσιαλιστών στην Ευρώπη, προβλέπεται, με απόλυτη βεβαιότητα, του κώλου).

Αν ψάξω να βρω άλλοθι, που να με διαφοροποιούν θα βρω πολλά. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι αναζητώντας αυτά άλλοθι θα πέσω στην ίδια ευκολία που χρησιμοποιεί το μεταπολιτευτικό σκηνικό ( από την ακροδεξιά μέχρι την εξωκοινοβουλευτική αριστερά) για να εξηγήσει τις ήττες του. Ότι δηλαδή κάποια κακόβουλα και ύποπτα κέντρα, ξένα και εγχώρια, κάποια άθλιοι προβοκάτορες προσπαθούν να διαβάλλουν την αγνή μου απουσία και να αποδυναμώσουν το πολιτικό της μήνυμα.

Όλοι εμείς οι απόντες πρέπει σιγά- σιγά να παραδεχτούμε ότι προσπαθούμε να ενώσουμε τις πολιτικές μας μοναξιές, αναζητώντας αυτό το «άλλο συλλογικό κάτι», χωρίς ίχνος συλλογικότητας.
Αναζητώ το απροσδιόριστο κάτι, χωρίς να κουνηθώ στιγμή από την πολυθρόνα που κατάφερα να συναρμολογήσω με εξαιρετική επιτυχία ακολουθώντας τις οδηγίες του φυλλαδίου του ΙΚΕΑ. Αρνούμαι ουσιαστικά να συνθέσω το κάτι νέο και φρέσκο, περιμένοντας τη μεταβολή, σαν μέλος παραθρησκευτικής οργάνωσης, να πέσει από τον ουρανό.

Μ’ αυτόν τον τρόπο εμφανίσω σημάδια έντονης γραφικότητας προσπαθώντας να επιβεβαιώσω τη διαφορετικότητα μου, το «σκεπτόμενο προφίλ μου», παρακολουθώντας αφιερώματα στον ανεξάρτητο τσεχικό κινηματογράφο ή βγάζοντας κραυγές μέθης όταν ακούω τον καινούργιο τζαζ – φανκ- εθνικ ήχο από το νεοδημιουργηθέν σχήμα με μουσικούς από την ανατολική Ολλανδία και το Νοτιοδυτικό Μπαλί με την προσθήκη Κούρδου βιρτουόζου στο σάζι.

Το παιχνίδι παραμένει στα χέρια των διαχειριστών της μεταπολίτευσης. Και εκεί, προς το παρόν, θα παραμείνει, όσο προσπαθώ να συνθέσω την μετα-μεταπολίτευση δίνοντας το βροντερό μου «απών», χωρίς να θεωρώ σκόπιμο να απολογηθώ, χωρίς να δίνω εξηγήσεις ούτε καν στον εαυτό μου, χωρίς να έχω έτοιμη την απάντηση, όταν μετά από δεκαετίες, στα βαθιά γεράματα, θα ρωτηθώ από τον τότε πιτσιρικά, γιατί απουσίασα τόσο προκλητικά από τον παρόν μου και κυρίως γιατί απουσίασα τόσο κυνικά από το μέλλον του…

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Παπαγάλος Καστοριάδης: η νέα επιτομή του σοσιαλιστικού σουρεαλισμού


Αυτό που ζούμε τις τελευταίες μέρες θεωρητικά αποκαλείται κλιμάκωση του προεκλογικού αγώνα. Όλα τα συμπτώματα της πολιτικής σύγκρουσης όμως δείχνουν ότι – τουλάχιστον- οι δύο μεγάλοι παραμένουν πιστοί οπαδοί του σοσιαλιστικού σουρεαλισμού, τον οποίον έχουν υπηρετήσει με αυταπάρνηση σχεδόν σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Πρώτο λαμπρό πεδίο σύγκρουσης το δίλλημα που τόλμησε κάποια στιγμή να ξεστομίσει ο μακαρίτης ο Κορνήλιος Καστοριάδης: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Στο στόμα του Γιώργου Παπανδρέου έγινε προεκλογικό σύνθημα που κανονικά θα έπρεπε να προκαλέσει ένα ελαφρό μειδίαμα. Κι όμως! Σύμπασα η κοινοβουλευτική ομάδα το πήρε προσωπικά: Εμένα είπες βάρβαρο, βρε χαμερπή σοσιαλιστή, ήταν η φράση που είχε αποτυπωθεί στην έκφραση όλων ακόμα και του άτυπου αμπελοφιλόσοφου της κυβέρνησης Ευάγγελου Αντώναρου που ένοιωσε την ανάγκη να τοποθετηθεί με δήλωση της ίδιας ασημαντότητας που χαρακτηρίζει όλες του τις δηλώσεις. Εν τω μεταξύ οι πολίτες βλέπουν τη βαρβαρότητα να στήνει τρελό χορό δίπλα τους, ο σοσιαλισμός όμως παραμένει άφαντος, όσο και ο Χριστοφοράκος της Μίζενς.
Οι «σοσιαλιστές» όμως ένοιωσαν μειονεκτικά και αντεπιτέθηκαν με ομαδική επίθεση κενού λόγου στο διαφημιστικό σποτ των κυβερνώντων που εμφανίζει πράσινα παπαγαλάκια να τρομοκρατούν τον κόσμο με μοχθηρότητα που θα ζήλευαν και τα «Πουλιά» του Χίτσκοκ. Εκατοντάδες δηλώσεις για το «τι είπε ο παπαγάλος», αν ο παπαγάλος είναι πασόκος, η σημασία του παπαγάλου εν τω συγχρόνω βίω και άλλα φαιδρά.
Η φωνή δε του παπαγάλου μου έφερε στο μυαλό τον παπαγάλο της διαφήμισης της Bo mec όπου το μότο ήταν πιο σαφές απ’ αυτό της Ν.Δ. « Μπο μεκ, ξυρίζεσαι μαλακά»
Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, καλούμαστε όλοι να κάνουμε σιάτσου, τις αναπνοές του τοκετού, ορειβασία, ποδηλασία, κωπηλασία ή ότι άλλο, τέλος πάντων, θα μας κάνεις να αντέξουμε δύο ακόμα εβδομάδες προεκλογικής ασυναρτησίας με χαριτωμένες πινελιές πολιτικού παλιμπαιδισμού!

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Καλή Ανάσταση!!!

Το παρόν blogοκατάστημα εύχεται Καλή Ανάσταση (γενικότερα, όχι μόνο για το Πάσχα)και υπόσχεται ότι θα επιστρέψει χορτάτο και αχόρταγο αμέσως μετά το Πάσχα. Ο μαγαζάτορας σας αφήνει ολίγον Soulta Ferta της Μεγάλης Εβδομάδας στο player που βρίσκεται στην ΔΕΞΙΑ πλευρά της σελίδας. Να επαναλάβω ότι το δαιμονικό μηχανάκι λειτουργεί αυτοβούλως (auto-play στα ξενικά), οπότε αν θέλετε να ακούσετε δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα, εκτός από το να έχετε ανοιχτά τα αυτιά σας. Όσοι δεν θέλετε να ακούσετε μπορείτε να πατήσετε pause και περιοριστείτε στην ανάγνωση των παλαιότερων αναρτήσεων!

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Το Πάσχα και οι μικρές ενοχές


Το Πάσχα πάντα υστερούσε σε φωτογραφική φαντασία, σε σχέση τουλάχιστον με τα Χριστούγεννα, που έχουν χαρίσει στον καθένα δεκάδες (ίσως και εκατοντάδες λήψεις) δίπλα στο δέντρο με το χέρι να κρατά μία από τις μπάλες, λες και αυτή είναι ο αδύναμος κρίκος του στολισμού, αυτή είναι η μόνη που διέτρεχε τον κίνδυνο να τσακιστεί στο πάτωμα…
Το θείο δράμα και όλα όσα το συνοδεύουν δεν φωτογραφίζεται συνήθως. Τα ντοκουμέντα της συμμετοχής είναι ελάχιστα από τη Σταύρωση, τον Επιτάφιο ή ακόμα και από την Ανάσταση, εκτός αν έχουν συμβεί έξω από το αστικό περιβάλλον, που μπορεί να διαθέτει περισσότερες φωτογραφικές μηχανές, αλλά υστερεί σε αυθεντικότητα..
Είναι βέβαιο ότι έχω κάνει πάνω από 25 φορές Πάσχα στη γενέτειρα, αλλά αν θέλω να ανακαλέσω αναμνήσεις, αυτό με οδηγεί πάντα στη δεύτερη δεκαετία της ζωής μου, εκεί στα βόρεια, όταν η ταμπέλα του εσωτερικού μετανάστη δεν ήταν ακόμα ούτε καν ενδεχόμενο.
Η πιο θορυβώδης ημέρα ήταν πάντα η Μεγάλη Παρασκευή, κυρίως λόγω του Επιταφίου. Ανήκα τότε σε μπάντα προσκόπων, συμβάλλοντας με όλες μου τις δυνάμεις στο παράφωνο soundtrack της περιφοράς, που έσφυζε από κλάματα μικρών παιδιών, καινούργια ανοιξιάτικα φορέματα, κλεφτές ματιές εφήβων γεμάτες προσδοκία, γεροντικούς ψιθύρους που μιμούνταν ακατάληπτες ψαλμωδίες και έντονες ανοιξιάτικες μυρωδιές από τις λίγες ανάσες που είχε αφήσει στην εργατική Δυτική Θεσσαλονίκη η «λυτρωτική» για τους περισσότερους αντιπαροχή.
Αυτές οι περιφορές μου άφησαν ως ενθύμιο δύο- τρία ζευγάρια φθαρμένες σόλες παπουτσιών και τη στυφή γεύση από το επιστόμιο του πνευστού που υποκρινόμουν ότι έπαιζα.
…και η ανάμνηση της ενοχής. Όταν πια είχα εγκαταλείψει τα όνειρα να γίνω σολίστ πνευστού αραίωσα τις συμμετοχές μου στην περιφορά και μία απ’ αυτές τις «απουσίες» καταγράφηκε όταν γυμνός με ένα επίσης γυμνό κορμί δίπλα μου, μέσα σε γκαρσονιέρα με δανεικά κλειδιά, ανακάλυπτα πως μπορεί να γίνει πραγματικότητα η Ανάσταση μέσω του βασικού ενστίκτου, την ώρα που η παραφωνία της μπάντας οδηγούσε τον Επιτάφιο πίσω στην εκκλησία και χάριζε σε δύο ερασιτέχνες εφήβους εραστές πένθιμο ρυθμό στη γιορτή τους. Βγήκα στο δρόμο με το χαμόγελο μέχρι τ΄αυτιά, ευτυχής αλλά και με μία ενοχή, ότι το ευτυχές γεγονός έγινε σε λάθος χρόνο, τη στιγμή που όφειλα να πενθώ. Μάλλον γι αυτό επανέλαβα την «εμπειρία» και τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα, αλλά δεν κατάφερα να διασκεδάσω την ενοχή μου, αφού ακόμα και τώρα η «εμπειρία» της Μεγάλης Παρασκευής παραμένει πιο ψηλά στο βάθρο.
Στην πορεία οι ενοχές υποχώρησαν, το Πάσχα μεταφράστηκε με μίνι 4ημερες διακοπές στην πατρίδα, όπου η άφιξη σου συνοδευόταν από ένα καλομαγειρεμένο, πλην σχετικά άγευστο, νηστίσιμο πιάτο. Και η επιστροφή στην πρωτεύουσα, πάντα με συμπτώματα δυσπεψίας και το «πένθιμο εμβατήριο» της επιστροφής στη δουλειά να ηχεί – πάντα παράφωνο- στ’ αυτιά σου!

Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Best of Soulta Ferta!


Μετά από κοπιαστική δουλειά δεκάδων τεχνικών ήχου, με την θερμή υποστήριξη εκατοντάδων cheerleaders και τη βοήθεια του Θεού, έγινε δυνατή η διάθεση στο κοινό κάποιων χαρακτηριστικών στιγμών της υπεραπαραγωγής Soulta Ferta της προηγούμενης εβδομάδας! Το player που βρίσκεται στην ΔΕΞΙΑ πλευρά της σελίδας, λειτουργεί αυτοβούλως (auto-play στα ξενικά), οπότε αν θέλετε να ακούσετε δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα, εκτός από το να έχετε ανοιχτά τα αυτιά σας. Όσοι δεν θέλετε να ακούσετε μπορείτε να πατήσετε pause και περιοριστείτε στην ανάγνωση των παλαιότερων αναρτήσεων!
Αν αυτό το πείραμα γνωρίσει επιτυχία και ο microsoult (κατά κόσμο Δημήτρης Σούλτας) δεν δεχθεί πολλά υβριστικά μηνύματα η προστπάθεια θα επαναληφθεί με το ανέβασμα και άλλων εκπομπών του Soulta Ferta!
Καλή ακρόαση!!!

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Κάτω τα χέρια από το μπότοξ!


Ακούγοντας ανέμελα χθες το απόγευμα τις ειδήσεις, ταράχτηκα ακούγοντας ότι πλέον θα αντιμετωπίζεται σκληρά από το νόμο η παραποίηση των χαρακτηριστικών του προσώπου. Δεδομένης της τρικυμίας που επικρατεί στα κυβερνητικά κρανία εδώ και πολύ καιρό, οδηγήθηκα αυθορμήτως στο συμπέρασμα ότι το μπότοξ έγινε ιδιώνυμο. Ότι οι αισθητικές επεμβάσεις στο πρόσωπο (κυρίως μεσηλίκων) θα είναι πλέον παράνομες και θα γίνονται σε ανήλιαγα υπόγεια από Φουστάνους που θα καταζητούνται από την Αστυνομία ως άλλοι Παλαιοκώστες!
Ευτυχώς η σοφή κυβέρνηση δεν έθιξε αυτόν τον- νευραλγικό για την ελληνική οικονομία- τομέα και στόχευσε εκεί που υπάρχει το πρόβλημα του styling στην ελληνική κοινωνία: στην τρισκατάρατη κουκούλα!
Ο κορυφαίος στυλίστας κ. Δένδιας συμβουλεύτηκε τους συναδέλφους του (κοπτοράπτες νόμων, κομμωτές δημοσκοπήσεων που αφαιρούν την περιβόητη ψαλίδα εν ριπή οφθαλμού) και αποφάσισε ότι αν πετάξεις μία πέτρα φορώντας κουκούλα σε περιμένει επιπλέον ποινή, ενώ αν είσαι ξεσκέπαστος, με όπλο στο χέρι και αρχίζεις να ρίχνεις στο γάμο του Καραγκιόζη, δεν σε περιμένει κανένα μπόνους ποινής.
Θα ήθελα τέλος να συγχαρώ την κυβέρνηση για την πολιτική στήριξης των δικαιωμάτων των γυναικών, αφού εάν κάποια μουσουλμάνα αναγκαστεί στην Ελλάδα να φορέσει μπούρκα θα διωχθεί ως κουκουλοφόρα, κάτι που θα κάνει την ίδια και τον μουτζαχεντίν σύζυγο της να το σκεφτούν δεύτερη φορά.

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Χορεύετε; Μέρα μεσημέρι;

Από το μεσημέρι της Παρασκευής είναι αδύνατο να αποφύγω την πληροφορία ότι από το μεσημέρι της Κυριακής δεν αποκλείεται να έχουμε στην Αττική χιονόστρωση (επακόλουθο της έντονης χιονόπτωσης, σκέφτομαι με τα φτωχά μετεωρολογικά μου). Βγαίνω στο μπαλκόνι να δω με τα ίδια μου τα μάτια τα «φαινόμενα», αλλά εκτός του κρύου, μόνο κάποια σύννεφα προσπερνούν αθόρυβα τις ανενεργές πέργκολες των γύρω ταρατσών.

Από τις ίδιες αυτές ταράτσες το κέντρο της πόλης απέχει μόλις λίγα λεπτά με τα πόδια, όταν αποφασίσει κανείς να τα βάλει σε κίνηση για να ζεσταθούν και δεν εμπιστευτεί το σύστημα clima του νέου του αυτοκινήτου. Η Ιπποκράτους μοιάζει ακόμα και τα μεσημέρια της Κυριακής με έκθεση αυτοκινήτων και οι οδηγοί των λεωφορείων εκτελούν καταβάσεις ανάλογες μ’ αυτές των σκιέρ, προσπαθώντας να διεκδικήσουν ανά 10 μέτρα, λίγο από το λεωφορειόδρομο, που θεωρητικά τους ανήκει αποκλειστικά. Όταν έχεις φτάσει στην Ακαδημίας έχεις την αίσθηση ότι περνάς ένα αόρατο σύνορο, όπου μια μαγική δύναμη εξαφανίζει την μικροαστική αυτοκινούμενη έπαρση και παραδίδει τα ιστορικά κτίρια σε ρυθμούς που παραπέμπουν σε αυγουστιάτικες μέρες. Ακόμα και οι πινακίδες «Εκτελούνται έργα» ζουν τις πιο μοναχικές στιγμές τους χωρίς τους εργάτες που θα επιβεβαίωναν την τετριμμένη τους προειδοποίηση.

Ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο και την Ακαδημία, ρωσίδες μετανάστριες έχουν στρώσει «τραπέζι» στα παγκάκια διασκεδάζοντας τη μέση ηλικία τους με σπιτικές τυρόπιτες, αδιάφορες αν λίγο πιο κάτω, στο σταθμό του Μετρό, το εμπόριο των πλανόδιων δεν ξέρει από αργίες και προσπαθεί να ψαρέψει επιβάτες- πελάτες προσφέροντας τσάντες, ομπρέλες και υπνόσακους σε τιμές ευκαιρίας.

Ο καιρός δεν δείχνει καμία διάθεση να κάνει τραγικά απαραίτητες τις ομπρέλες και έτσι κάποιοι από τους πωλητές τις ανοίγουν και κάνουν τον κύκλο του τετραγώνου, χωρίς όμως να χορεύουν όπως θα ήθελε το διεστραμμένο, καλλιτεχνίζον μυαλό μου. Άλλωστε ο αφρικανός μετανάστης να μην έχει καν ιδέα ότι απ’ αυτόν τον πλανήτη πέρασε ο Gene Kelly, αλλά κι αν ακόμα το ξέρει του λείπει το κατάλληλο σκηνικό, που δεν είναι πάντως δύσκολο να δημιουργηθεί σε μια πόλη που με την πρώτη ψιχάλα θρηνεί για τις φραγμένες της αποχετεύσεις…


Η Κοραή, από την άλλη, θρηνεί για τα λιγότερα ATM των τραπεζών της (άλλα σπασμένα, άλλα κρυμμένα πίσω μεταλλικά ρολά, κάτι που προφανώς φέρνει λιγότερους χρεωμένους «προσκυνητές» στον πεζόδρομο της. Τρεις- τέσσερις τιμούν περπατώντας τα fast-food. Ακόμα και η αφισοκόλληση βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία. Σκόρπιες λίγες αφίσες στην μεταλλική περίφραξη ανακαινιζόμενης τράπεζας. Εκεί έχει στρώσει ένας άστεγος τη χαρτονένια ησυχία του ή τουλάχιστον προσπαθεί να την στρώσει…


Κάτι φαίνεται να τον ενοχλεί… Όχι φυσικά η οικονομική κρίση. Είμαι βέβαιος ότι αν τολμήσεις να του μιλήσεις γι αυτήν θα ξεσπάσει σ’ ένα βροντερό γέλιο που θα φτάσει μέχρι τ’ αυτιά των πλανόδιων που πωλούν υπνόσακους λίγο πιο πάνω και δεν πρόκειται ποτέ να τον κάνουν πελάτη τους, αν και αυτό το κυριακάτικο μεσημέρι μοιάζει να είναι σαν ο μόνος εν δυνάμει πελάτης τους.
Ψιθυρίζει ακατάληπτες βρισιές και σηκώνει το χέρι του γέροντας ελαφρά τον καρπό. Το σηκώνει και το ξανακατεβάζει… Σαν χορευτική φιγούρα… σαν μια βαθιά ριζωμένη ανάμνηση από κάποιον νεανικό χορό… ντυμένος με κοστούμι… εκείνη φορά ένα λιτό κολιέ και απλώνει το χέρι της… Χορεύετε;

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Ευτυχισμένο το 2010!


Με μια "ελαφρά" καθυστέρηση ολοκληρώνεται το έπος των προβλέψεων από το blogοκατάστημα για το δυσοίωνο έτος 2009!

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Η Ν.Δ γιορτάζει τα 35 της χρόνια με σεμνό και ταπεινό γεύμα στη Ραφήνα. Πριν ξεκινήσει το γεύμα εμφανίζεται με στολή δύτη ο Γώργος Βουλγαράκης, που προσφέρει φρέσκο ροφό στο γλέντι, κάτι που κάνει τον Καραμανλή να συγκινηθεί. Έτσι ιδρύεται υφυπουργείο παράκτιας ηθικής το οποίο αναλαμβάνει ο Βουλγαράκης, που αρνείται να βγάλει τη στολή του δύτη, γιατί την θεωρεί πλέον γούρι του. Ο Γιάννης Ιωαννίδης με τηλεγράφημα του δηλώνει ότι τον καταλαβαίνει.
Ξεκινά η νέα σχολική χρονιά και ο υπουργός Παιδείας δηλώνει: «Δόξα τω Θεώ, όλα καλά». Επειδή πάντως το πρόβλημα της διπλής βάρδιας στα σχολεία δεν έχει λυθεί αποφασίζεται να αρχίσει διαφημιστική καμπάνια με μότο το: «Ζήσε το μύθο σου το απόγευμα».

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Μετά την επίμονη παραμονή στο χώρο των Προπυλαίων δύο 3χρονων παιδιών με κουκούλες επί τρεις ώρες ξανανοίγει η συζήτηση για το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Ο Πρετεντέρης και η Διαμαντοπούλου συζητούν επί μέρες στο Mega το πρόβλημα και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα όσα γίνονται στο χώρο από τους κουκουλοφόρους έχουν επηρεάσει και τα αθώα περιστέρια, τα οποία εμφανίζουν αντικοινωνική συμπεριφορά, κουτσουλώντας χωρίς ίχνος ευαισθησίας τα αγάλματα
Μετά από ενδελεχή έρευνα του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου για την ηθική φθορά λόγω της χρήσης ακατάλληλων λέξεων στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο επιβάλλει να παίζονται μόνο με μπιπ οι λέξεις Κατάκωλο, Μαλακάσα, Βυζίτσα,
Ο Νικήτας Κακλαμάνης καλεί τους Αθηναίους να απομακρύνουν τις γλάστρες από τα μπαλκόνια των σπιτιών του και αντί αυτών να τοποθετήσουν τα ποδήλατα και τα αυτοκινητάκια των παιδιών τους, ώστε οι ελληνόπαιδες να εξοικειώνονται από νωρίς στο κεντρικό σύνθημα του Δήμου Αθηναίων : Πάρκινγκ παντού.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

Οι Έλληνες βιομήχανοι προτείνουν, λόγω της οικονομικής κρίσης να καθιερωθεί ο θεσμός της εργασίας- βερεσέ. Με το θεσμό αυτό όλες οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα θα προμηθεύσουν τους εργαζόμενους τους με τεφτέρια, στα οποία στο τέλος του μήνα θα σημειώνουν τα λεφτά που τους χρωστάει ο εργοδότης, που θα πληρώνει «όποτε μπορεί». Η ΓΣΕΕ δηλώνει εξοργισμένη και κηρύσσει 3ωρη στάση εργασίας με κίνδυνο να καταρρεύσει το οικονομικό σύστημα. Συναισθανόμενη τις κρίσιμες στιγμές η Συνομοσπονδία μειώνει τις ώρες της στάσης σε δύο.
Ο Μπάρακ Ομπάμα στην 256η ομιλία του δηλώνει αποφασισμένος να αλλάξει το τοπίο στην εξωτερική πολιτική και γι αυτό προγραμματίζει άλλες 256 ομιλίες μέχρι το τέλος του χρόνου. Οι Ευρωπαίοι εταίροι δηλώνουν ικανοποιημένοι, αφού κλείνουν σε πολύ καλές τιμές τα δικαιώματα για την πώληση των ομιλιών σε DVD.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Ο Βγενόπουλος της MIG δηλώνει ότι ο όμιλος του θα αγοράσει εκτός της Ολυμπιακής, τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στη Σταδίου, την Καμάρα στη Θεσσαλονίκη, τη Μητρόπολη Αθηνών, τη Λυρική Σκηνή, το σουβλατζίδικο ο Ηλίας, 5 σειρές λαϊκό Λαχείο από πλανόδιο στην Ομόνοια και 15 κουτιά γαλακτομπούρεκο από τα ζαχαροπλαστεία «Δέσποινα». Ο υπουργός Ανάπτυξης δηλώνει πανευτυχής με την αποφασιστικότητα του ομίλου «στις δύσκολες στιγμές που διανύουμε».
Ο δήμος Αθηναίων στήνει το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα με πρωροφανή μέτρα ασφαλείας. Το δέντρο φυλάσσουν 10 τεθωρακισμένα, ενώ στον περιβάλλοντα χώρο έχουν στηθεί εκτοξευτές ρουκετών. Επίσης οι μπάλες με τις οποίες είναι στολισμένο το δέντρο περιέχουν χειροβομβίδες. Παρά το ειρηνικό κλίμα πάντως στο κέντρο της Αθήνας, την αγορά της Ερμού επισκέπτονται μόνο 4 πελάτες στους οποίους απονέμεται το χρυσό κλειδί της πόλης.
Η κυβέρνηση διαισθανόμενη την ανάγκη των νέων να διαμαρτυρηθούν δημιουργεί το «Πάρκο εξέγερσης και αναρχίας» στο Σχηματάρι, όπου οι εξεγερμένοι μεταφέρονται με πούλμαν ιδιωτών, ώστε να τονωθεί και ο σκληρά δοκιμαζόμενος τομέας των μεταφορών.

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009

Το καλοκαίρι έφτασε!


Άλλοι τέσσερις μήνες προβλέψεων για το 2009 από το παρόν blogοκατάστημα που συνεχίζει να έχει το βλέμμα του στραμμένο προς το μέλλον.

ΜΑΪΟΣ

Με λαμπρότητα εορτάζεται σε όλη τη χώρα η Πρωτομαγιά και περιέργως δεν περνά καν από το μυαλό του Νικήτα Κακλαμάνη να στολίσει το δέντρο. Λόγω της υψηλής ζήτησης εκτοξεύονται οι τιμές των λουλουδιών και έτσι ένα κοτσάνι από μαδημένο τριαντάφυλλο κοστίζει πλέον 50 ευρώ. Το υπουργείο Ανάπτυξης ανακοινώνει ότι μετά από ελέγχους στην αγορά δεν διαπίστωσε την ύπαρξη καρτέλ λουλουδάδων
Δημιουργείται νέο υπουργείο τουριστικής παιδείας το οποίο αναλαμβάνει ο Άρης Σπηλιωτόπουλος για να παντρέψει τα δύο αντικείμενα με τα οποία ασχολήθηκε επιτυχώς στην κυβέρνηση. Πρώτο μέτρο είναι να καλέσει σε σύσκεψη τους πρυτάνεις οι οποίοι με το που προσέρχονται στο διάλογο φορούν λευκά μπουρνούζια με το μονόγραμμα τους. Μετά τη συνάντηση αποφασίζεται αντί του αιώνιου φοιτητή να εισαχθεί ο θεσμός του τουρίστα- φοιτητή, που θα δουλεύει part- time στους αρχαιολογικούς ως κομπάρσος και θα αντικαθιστά τους τουρίστες που φέτος δεν θα έρθουν στην Ελλάδα για διακοπές.
Απαγορεύεται η ονομασία των κρασιών με το επίθετο Ξηρός, λόγω της συνωνυμίας του με τα μέλη της γνωστής οικογένειας που διαθέτει μεγάλη εκπροσώπηση στην 17Ν. Ο «Επαναστατικός Αγώνας» με προκήρυξη της στην εκπομπή του Λιακόπουλου στο Μακεδονία TV σχολιάζει το μέτρο με δύο μόνο λέξεις: «Καλά Κρασά»!

ΙΟΥΝΙΟΣ

Νέα αυτοψία στο χώρο όπου δολοφονήθηκε ο 15χρονος Αλέξης. Άνδρες της Σήμανσης παίρνουν από το χώρο τις τσιμεντένιες μπάλες όπου ενδέχεται να εξοστρακίστηκε η σφαίρα από το πιστόλι του αστυνομικού. Στη συνέχεια παραδίδουν τη μία απ’ αυτές σε ινδό γκουρού ειδικό στο διάβασμα γυάλινης σφαίρας και του ζητούν να την αγγίξει μπας τους δείξει τα πραγματικά γεγονότα της 6ης Δεκεμβρίου. «Θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα ώστε να λάμψει η αλήθεια», δηλώνει ο Προκόπης Παυλόπουλος, που μοιράζει σε όλους τους συντάκτες του υπουργείου Εσωτερικών CD με διάφορα remix του Χάρε Κρίσνα.
Πρωτοφανές κύμα κακοκαιρίας στη χώρα, όπου η θερμοκρασία δε λέει να ανέβει από τους 15 βαθμούς ούτε στα μέσα Ιουνίου. Η κυβέρνηση το αποδίδει στις διεθνείς καιρικές μεταβολές, το ΠΑΣΟΚ ζητά εκλογές λέγοντας προς την κυβέρνηση : «Ούτε ο καιρός δε σας θέλει». Το ΚΚΕ καταγγέλλει ξένα κέντρα τα οποία δρουν ανεξέλεγκτα στη χώρα και επηρεάζουν τον καιρό σε βάρος του εργαζόμενου, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι τη λύση θα δώσουν οι μαθητές και οι φοιτητές με νέο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο.
Ο Γιώργος Αυτιάς ανακοινώνει την πρόθεση του να εγκαταλείψει την τηλεόραση και να χειροτονηθεί αρχιμανδρίτης. Χιλιάδες συνταξιούχοι συρρέουν στη Σάμο όπου γίνεται η τελετή, τονώνοντας τον τουρισμό της περιοχής που δέχεται πλήγμα λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

ΙΟΥΛΙΟΣ

Ο Καραμανλής θέλοντας να αιφνιδιάσει ανακοινώνει μέσα στο κατακαλόκαιρο νέο ανασχηματισμό, αλλά μετά την ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης όλοι διαπιστώνουν εύκολα ότι δεν υπάρχει καμία μεταβολή στο κυβερνητικό σχήμα. Μόνη νέα είσοδος αυτή του Μιχάλη Λιάπη, που αναλαμβάνει το νέο υπουργείο Συγγενικών Δικαιωμάτων. Οι δημοσκόποι κάνουν προσπάθεια να μετρήσουν την απήχηση της νέας κυβέρνησης αλλά πρώτο κόμμα αναδεικνύεται το «Δεν μας γαμείτε καλοκαιριάτικα» με 43%.
Ο διάδοχος του αγγλικού θρόνου Κάρολος επισκέπτεται για ένα ακόμα καλοκαίρι τα νησιά της Ελλάδας μαζί με τους δύο γιούς του. Σάλος ξεσπάει στην Αγγλία μετά τη δημοσίευση φωτογραφιών του πρίγκηπα Χάρι ντυμένου γοργόνα. Ο σάλος στην Ελλάδα ξεσπάει μετά την αποκάλυψη ότι τις φωτογραφίες τράβηξαν τουρκικά F-16 που κάνουν εδώ και μήνες πάρτι στον εναέριο χώρο του Αιγαίου.
Οι Γερμανοί αγοράζουν την Αττική Οδό για να έχουν δωρεάν πρόσβαση στα γραφεία του ΟΤΕ και του Alpha. H οδός μετονομάζεται σε Deutsche Autobahn

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Οι Τούρκοι κάνουν επίσημη πρόταση στην κυβέρνηση να τορπιλίσουν τη φρεγάτα «Έλλη» ώστε στο πλαίσιο της καλής γειτονίας να συμμετέχει στην επέτειο από το τορπιλισμό της Έλλης το 1940. Αναζητείται ο πρωθυπουργός, ο οποίος απαντά στο τηλέφωνο μετά από 48 ώρες απορρίπτοντας την τουρκική πρόταση. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένους πολιτικούς συντάκτες ο πρωθυπουργός είπε στους οικείους του εκνευρισμένος: «Ούτε τον Αύγουστο δεν μπορεί κανείς να τελειώσει με την ησυχία του μια πίστα στο Playstation».
O ΛΑΟΣ ζητά να ποινικοποιηθούν και οι μάσκες κατάδυσης. Η κυβέρνηση δηλώνει ότι μελετά την πρόταση, αλλά την τελευταία στιγμή κάνει πίσω μετά από παρέμβαση Βουλγαράκη, ο οποίος μετά την παραίτηση του ασχολείται αποκλειστικά με το ψαροτούφεκο και ένα τέτοιο μέτρο θα τον οδηγούσε αυτομάτως στη μελαγχολία και στην εκ νέου ενασχόληση με τις off shore εταιρείες.

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009

Άλλες δύο σταγόνες μέλλοντος!


Συνεπές στις δεσμεύσεις του το blogοκατάστημα συνεχίζει τις προβλέψεις για το 2009!

ΜΑΡΤΙΟΣ

Η κυβέρνηση αποφασίζει να προχωρήσει στην πρόσληψη 100 χιλιάδων ΜΑΤατζήδων ώστε ο κάθε μαθητής και φοιτητής που θα βγαίνει στους δρόμους να έχει και τον δικό του φύλακα. Το εγχείρημα επενδύεται με το τραγούδι της Πρωτοψάλτη «Ο άγγελος μου»
Καινοτόμο σχέδιο για την εξοικονόμηση ενέργειας ετοιμάζει το υπουργείο Ανάπτυξης, αφού αποφασίζει να επιδοτήσει την κατανάλωση οσπρίων, ώστε «κάθε σπίτι να έχει το δικό του φυσικό αέριο», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση του υπουργείου
Ρεκόρ Γκίνες για τη βουλευτή της ΝΔ Κατερίνα Παπακώστα που ξεκινάει να μιλάει τη Δευτέρα στις 7.30 στην εκπομπή του Παπαδάκη και τελειώνει την μεθεπόμενη Τρίτη και αφού στο πάνελ έχουν αλλάξει 502 καλεσμένοι. Το καταπληκτικότερο όλων είναι ότι η πολιτικός δεν μιλά μόνο κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ωρών της εκπομπής αλλά και τις υπόλοιπες 20 που η εκπομπή δεν βρίσκεται στον αέρα. Το ΚΚΕ σε ανακοίνωση του αναφέρει ότι «ο λαός γνωρίζει καλά ότι η Λιάνα Κανέλλη μπορεί να καταρρίψει εύκολα το ρεκόρ, χωρίς να έχει ανάγκη από όργανα της άρχουσας τάξης, όπως είναι το βιβλίο Γκίνες.
Νέα συγκλονιστική δήλωση της Μισέλ Ομπάμα. Αποκαλύπτει ότι ο άνδρας της έχει να αγοράσει παπούτσια από 2005 και βεβαιώνει ότι αν κάποιος αποφασίσει να πετάξει παπούτσια στον Ομπάμα, αυτός αφενός μεν θα τα μπλοκάρει με την εξαιρετική φυσική κατάσταση που διαθέτει, αφετέρου θα τα κρατήσει για τους καθημερινούς του περιπάτους. Ζήτησε δε, να του πετάξουν αν είναι δυνατόν σαγιονάρες ώστε να τις χρησιμοποιεί και στις εκδρομές του στη Χαβάη, όπου και πέρασε την εφηβεία του.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Καθώς η Πρωτοχρονιά σημαδεύτηκε από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα αποφασίζουν να εορταστεί με πρωτοφανή λαμπρότητα η Πρωταπριλιά, η οποία όπως δηλώνει ο αρμόδιος υπουργός θα έχει μότο «ψεύδομαι, άρα υπάρχω». Ο Νικήτας Κακλαμάνης στολίζει και πάλι το δέντρο και καλεί όλους τους Αθηναίους να συμμετάσχουν στους εορτασμούς. Μικρή ομάδα κουκουλοφόρων προσπαθεί να κάψει, ενώ ένας μικρός πυρήνας του «Επαναστατικού Αγώνα» το πυροβολεί με νεροπίστολα των 9 χιλιοστών. Η καταστροφή του πρωταπριλιάτικου δέντρου αποτυγχάνει και ο Κουφοντίνας ζητά την επομένη με άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία» πενθήμερη άδεια, για να δείξει στους άπειρους νεαρούς «πως γίνεται η δουλειά»
Η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι η Μεγάλη Εβδομάδα φέτος θα διαρκέσει τουλάχιστον ένα μήνα για να εμπεδώσει ο λαός τα πάθη στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Επίσης η νηστεία παρατείνεται μέχρι και τα τέλη Ιουνίου, οπότε οι πολίτες θα έχουν αποκτήσει κορμί θανατηφόρο και έτσι θα μπορούν να βγουν στις παραλίες χωρίς ανασφάλειες και ενοχές.
Το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι σε συνεννόηση με τους Γερμανούς κάνει παράνομες προσλήψεις στον ΟΤΕ. Ο ΟΤΕ για να διαψεύσει προσλαμβάνει με το ζόρι τον Χρήστο Παπουτσή, που τον αναγκάζει να αλλάξει το επώνυμο του σε Σουμάχερ. Ο σοσιαλιστής πολιτικός δηλώνει συντετριμμένος ότι θα προτιμούσε να μετονομαστεί σε Θαπατέρο.
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης ζητά να ποινικοποιηθούν και τα μαντήλια, εισακούεται από την κυβέρνηση και αμέσως συλλαμβάνονται 10 μεσόκοπες κυρίες έξω από το Attica, με ύποπτο υλικό στις τσάντες τους.