Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011


Δε μου αρέσουν τα μνημόσυνα... Μ' ενδιαφέρει όμως να παραμένει η μνήμη ενεργή, όχι για να σκαρώνει εικονίσματα και να ανάβει (ενοχικά) κεράκια στο παρελθόν, αλλά για να βρίσκει, να ξανανακαλύπτει την πρώτη ύλη, με την οποία θα πάρει μορφή η φωνή των κολασμένων όλου του πλανήτη. Ευχαριστώ, Ερνέστο Γκεβάρα, που ήσουν τόσο ευφυής για να πιστέψεις στο ανέφικτο και τόσο άμυαλος για να πεθάνεις νέος και να γίνεις το σύμβολο της ουτοπίας, που κατοικεί μέσα σε κάθε ανήσυχο μυαλό...

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

The speaking hands

Είπα να μαζέψω τις φωτογραφίες μου (ολίγες απ' αυτές) και να τις στεγάσω σ' ένα βιντεάκι, απολύτως χειροποίητο!
Η μουσική που συνοδεύει το βίντεο είναι το "The speaking hands" των Woven Hands

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Ο Ντάριο Φο και οι φο "ευαισθησίες"


Τον Ντάριο Φο προφανώς τον αγνοούν οι περισσότεροι σ’ αυτή τη χώρα (οι πιο πολλοί όταν ακούν Φο το μυαλό τους πάει σε μαϊμού κοσμήματα), ο τίτλος ενός έργου του όμως, το «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», έχει γίνει το μότο της εποχής
Η άρνηση της πληρωμής των διοδίων αρχικά και των εισιτηρίων των αστικών συγκοινωνιών πρόσφατα δημιούργησαν ένα νέο δεδομένο στο πολιτικό σκηνικό. Από τους θιασώτες τους ονομάστηκε «κίνημα» από τους πολέμιους – κατά τη συνήθη πρακτική- έγινε προσπάθεια να απαξιωθεί με τη χρήση εκφράσεων όπως «αντικοινωνική συμπεριφορά» και «τζαμπατζήδες»
Το βέβαιο είναι ότι δημιούργησε στην εξουσία μια εκκωφαντική αμηχανία, αφού είδε ότι οι κινήσεις αυτές έχουν τη λαϊκή αποδοχή. Και εκεί άρχισε η προπαγάνδα περί αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Γιατί οι κρατούντες καταλαβαίνουν ότι αυτός που δεν πληρώνει (εκτός ίσως κάποιων εξαιρέσεων) δεν είναι ο ρέμπελος κακομαθημένος που δε γουστάρει να πληρώσει, αλλά αυτός που λέει το «άι σιχτίρ επιτέλους, δεν πληρώνω». Και δεν είναι απαραιτήτως ο ευνοούμενος του συστήματος που χτίστηκε κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Αντιθέτως οι εργολάβοι είναι! Και τους έχουμε πληρώσει διπλά και τρίδιπλα. Και είναι δύσκολο να καταπιεί κάποιος να τον καταγγέλλουν ως «αντικοινωνικό» επειδή δεν ξαναπληρώνει τους ίδιους (Δημόσιο και εργολάβους)
Να αναφέρω ένα προσωπικό παράδειγμα. Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, αλλά είμαι μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Χρησιμοποιώ την εθνική οδό ( ο Θεός να την κάνει) επί 25 χρόνια. Πληρώνω τα διόδια κανονικά, πάνω- κάτω, πάνω- κάτω, να ανοίγω το παράθυρο για να ρίξω τον οβολό μου στην είσοδο των Τεμπών για να βλέπω τον ίδιο και απαράλλακτο δρόμο. Και πριν από μένα ο πατέρας μου, όποτε χρειάστηκε να κατέβει στην Αθήνα, πλήρωνε τα ίδια διόδια για τον ίδιο δρόμο. Η συνεισφορά της οικογένειας Σούλτα για την εθνική Αθηνών- Θεσσαλονίκης έφτασε τα 50 χρόνια! 50 ΧΡΟΝΙΑ! Πενήντα χρόνια διόδια, συν τέλη κυκλοφορίας στην αρχή για ένα αυτοκίνητο, στη συνέχεια για τρία ( ο καθένας το δικό του, όταν έφυγε από την πατρική εστία, μη με πείτε και μεγαλοαστό), έμμεσοι φόροι, άμεσοι φόροι και σ’ αυτό το κομμάτι του δρόμου δεν είδαμε ούτε ένα γαμημένο χιλιόμετρο που να θυμίζει εθνικό δρόμο. Αν λοιπόν εγώ πω «άι σιχτίρ επιτέλους, δεν σας πληρώνω άλλο» είμαι υπονομευτής του πολιτεύματος;
Δεν πείθεστε είπατε; Ωραία. Να πάρουμε ένα απλό παράδειγμα βγαλμένο από τη ζωή, που θα έλεγε και ο Λοβέρδος. Θέλεις να ανακαινίσεις ένα δωμάτιο του σπιτιού σου. Βρίσκεις λοιπόν τον κυρ- Θανάση, το μάστορα, του λες «πόσα θέλεις;», «πέντε χιλιάρικα», σου απαντά, εσύ ανοιχτοχέρης άνθρωπος συμφωνείς και δίνετε τα χέρια. «Σε πόσες μέρες θα το έχουμε έτοιμο, μάστορα», ρωτάς εσύ ο καλόπιστος. «Σε 20 μέρες το πολύ» σου λέει ο ειδικός. Και περνάν οι μέρες και περνάν οι μήνες και εσύ το μόνο που βλέπεις είναι κάτι στοκαρίσματα εδώ κι εκεί, κάτι κουβάδες μες τη μέση του δωματίου. Έχεις δώσει μάλιστα όλο το ποσό στο χέρι και όχι μόνο αυτό, επειδή «ακρίβυναν τα υλικά, κάτι πήγε στραβά, ήταν ανάδρομος ο Ερμής» του έχεις χώσει άλλο ένα πεντοχίλιαρο, αλλά το δωμάτιο είναι όπως ακριβώς το παρέδωσες στο «μάστορα». Λοιπόν, αν έρθει αυτός ο ίδιος μάστορας μετά από ένα χρόνο και σου ζητήσει άλλα πέντε χιλιάρικα για να φτιάξει το ίδιο δωμάτιο, θα του τα δώσεις; Ή θα χρειάζεται στην καλύτερη περίπτωση ορθοπεδικό και οδοντίατρο από τα μπουνίδια που θα του έχεις κατεβάσει;
Θα μου πείτε αγαπητοί εκλεγμένοι, «μα αν δεν πληρώνετε τα διόδια και τα εισιτήρια δεν θα έχουμε δρόμους, δεν θα έχουμε συγκοινωνίες». Η απάντηση είναι: «Λάθος»! Αφού τα έργα έχουν πληρωθεί 2 και 3 φορές πάνω από την αρχική εκτίμηση (βλέπε χθεσινό θέμα στην «Ελευθεροτυπία») αφού ένας δρόμος μου κοστίζει 3 φορές περισσότερο απ’ όσο κοστίζει σ’ έναν Ιάπωνα, αφού κάποιοι έχουν φάει με χρυσά κουτάλια να πάτε να τα πάρετε απ’ αυτούς που τα έφαγαν. Εδώ έχουμε το φαινόμενο να πληρώνουμε κερατιάτικα ακόμα και για έργα που δεν έγιναν, ούτε πρόκειται να γίνουν ποτέ. Όπως η υποθαλλάσια της Θεσσαλονίκης για την οποία χώσαμε στον εργολάβο 64 εκατομμύρια ευρώ για εργασίες που ήδη είχε κάνει, λέει. Μα τόσο κοστίζουν 2,5 με 3 χιλιόμετρα δρόμου! Κι εγώ πώς δεν τα είδα που πηγαίνω στη Θεσσαλονίκη τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο; Τέτοια τύφλα έχω ή απλώς είμαι ο μαλάκας που πληρώνει αέρα κοπανιστό;
Το πάρτι με τους εθνικούς δρόμους γίνεται εδώ και δεκαετίες και γίνεται με τους εργολάβους. Και είναι τουλάχιστον θράσος το κόμμα που όταν ήταν στα πράγματα από το 1997 μέχρι το 2004 έγινε το τρελό πάρτι των εργολάβων με τα δημόσια έργα, με τα ολυμπιακά έργα και με τις μίζες να σφυράνε πάνω από τα κεφάλια, να μας εγκαλεί ως επιρρεπείς στην ανομία!
Όσο για τις δυναμικές αντιδράσεις είτε σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις, είτε σε απεργίες υπάρχει εδώ και αιώνες η πρακτική της περιφρούρησης των κινητοποιήσεων. Πολύ αριστερό θα πεις, μέγα σοσιαλιστή! Εδώ ρε σύντροφε ακόμα και στην ταινία «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» υπάρχει σκηνή όπου οι απεργοί εργάτες βγάζουν τους απεργοσπάστες σηκωτούς στην κανονική ζωή δεν θα συμβεί! Ή μήπως ήταν σκοτεινό όργανο των κομμουνιστών και ο …Αλέκος Σακελλάριος;
Και επιτέλους πάψτε να θεωρείτε τις νεοφιλελεύθερες ονειρώξεις σας ως μονόδρομο και να κατακεραυνώνετε όποιον τολμήσει να μιλήσει για «δημόσιο έργο». Έχει γίνει της μόδας στους κύκλους σας όποιος υπερασπίζεται το δημόσιο χαρακτήρα κάποιων έργων ή κάποιων οργανισμών να είναι υποχρεωμένος να απολογηθεί για τα γκούλακ του Στάλιν, για την πολιτική της Βόρειας Κορέας ή για την εισβολή των Σοβιετικών στη Τσεχοσλοβακία.
Ο φόβος σας είναι ότι πλέον δεν πείθετε. Ότι έχοντας σπείρει την απόγνωση σε χιλιάδες σπίτια βλέπετε ότι η οργή μεγαλώνει και συνειδητοποιείτε ότι με επικοινωνιακά παιχνίδια δεν είναι πλέον διαχειρίσιμη. Γιατί ξέρετε ότι ο κόσμος έχει καταλάβει πλέον πως οι «ευαισθησίες» σας για τη λειτουργία των νόμων και της Δημοκρατίας είναι απελπιστικά …φο!