Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

City End...

(δημοσιεύτηκε στο e-tetradio.gr στις 23 Ιουνίου)

Το ξέρεις εδώ και χρόνια ότι έχεις το προνόμιο να ανήκεις στους λίγους που το πρωινό της Δευτέρας και η αυτονόητη επιστροφή στη δουλειά δεν σημαίνει αγγαρεία, αγκομαχητά και αντίστροφη μέτρηση προς την Παρασκευή. Το ραδιόφωνο είναι για πολλούς από μας ψυχοθεραπεία επί πληρωμή. Και γι αυτό το λόγο νοιώθεις ένοχα να έχεις τον τίτλο του προνομιούχου.
Ένα τέτοιο πρωινό Δευτέρας καταλαβαίνεις ότι αυτό το προνόμιο μπορεί εύκολα να καταρρεύσει μέσα στις λίγες γραμμές μιας ανακοίνωσης. Την ώρα που χαζολογάς ανενδοίαστα στο Facebook, η βόμβα σκάει στο προφίλ ορισμένων: Κλείνουν City και Ελεύθερος Τύπος. Στην αρχή μοιάζει σαν ανέκδοτο, αλλά οι συνεχείς κλήσεις στο κινητό σου από συναδέλφους και φίλους έρχονται να επιβεβαιώσουν το «ανέκδοτο».
Σηκώνεσαι άρον- άρον και μπαίνεις στο αυτοκίνητο. Καρφώνεις το ραδιόφωνο στους 99.5 που σου κάνει πλάκα παίζοντας το I don’t like Mondays. Το κομμάτι δεν παίζει όλο. Διακόπτεται από τις φωνές των διευθυντών σου. Η πρώτη φράση «Όλα τα όμορφα τελειώνουν μία μέρα» σε κάνει έξαλλο και φωνάζεις προς το δέκτη «Άσε τη σαπουνόπερα ρε Προβή και μπες στο ζουμί!», γιατί θεωρείς ότι δεν είναι ώρα να συγκινείσαι αλλά να οργίζεσαι. Διαβάζουν την ανακοίνωση της ιδιοκτησίας ευχαριστούν τους εργαζομένους και εκεί είναι που ακούς το απίθανο: «Θα πρέπει να πούμε ότι η στάση της ιδιοκτησίας είναι μια έντιμη στάση»!!! Ο μόνος λόγος που δε σπας το ραδιόφωνο είναι ότι είναι μόλις δύο μηνών και πλέον είσαι απολύτως άνεργος για να πληρώνεις κι άλλα σπασμένα. Φτάνοντας στο Blue Land Center (έτσι ονομάζεται το κτίριο του «μαγαζιού») βλέπεις Πακιστανούς εργάτες να σπάνε πυρετωδώς το πεζοδρόμιο στην είσοδο του πάρκινγκ προφανώς έτοιμοι για νέο έργο υποδομής… Άλλοι ποτίζουν και κλαδεύουν τα λουλούδια της εισόδου, σαν να μη συνέβη τίποτα. Μπαίνεις μέσα. Οι ηλεκτρονικές κάρτες εισόδου ευτυχώς λειτουργούν ακόμα (μέχρι την Παρασκευή όπως θα μάθεις αργότερα) Το κτίριο τόσο θορυβώδες, όσο ποτέ στον ενάμιση χρόνο που βρίσκεσαι εκεί. Πηγαδάκια, καφέδες σε όλα τα χέρια, ποτήρια με αλκοόλ σε λιγότερα, κάποιοι σε κάποια γωνιά αποφασίζουν να κάνουν μόνοι τους τον πρώτο απολογισμό, να μετρήσουν το κόστος της ανακοίνωσης που τους ανακηρύσσει με συμβολαιογραφικό τρόπο άνεργους.
«Παιδιά, γενική συνέλευση στις 5», ακούς από κάποια στόματα. Καμία αντίδραση. Το νέο είναι φρέσκο και έχουμε αρκετές ώρες μπροστά μας. Μπαίνεις στο μπαρ που ασφυκτιά απ’ τον κόσμο. Στο βάθος ο Τζιμάκος. «Το ήξερες ρε Τζίμη» «Όχι ,βέβαια». Ήταν άλλωστε στην ώρα του που αντί να αρχίσουν τα γκάζια της οργιώδους φαντασίας του, διαβάζονταν ανακοινώσεις.
Έχω φέρει μαζί μου σκληρό δίσκο και μπαίνω στα edit για να αντιγράψω τα αρχεία ενός χρόνου και κάτι… Απ’ έξω κάποια ψίθυροι στα πηγαδάκια, αλλά και τρανταχτά γέλια. Σε λίγο σε ένα «γελαστό» πηγαδάκι βρίσκομαι κι εγώ. Προσπαθούμε να αποφορτίσουμε. Διερευνούμε τις νέες επαγγελματικές προοπτικές. Μια συνάδελφος μας ενημερώνει ότι το γάλα της γαϊδάρας επιδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δίνοντας κτηνοτροφικό αέρα στο ενδεχόμενο μέλλον μας.
Επί 5 ώρες νοιώθεις ότι ο αριθμός των εργαζομένων στο χώρο έχει πενταπλασιαστεί. Όλος αυτός ο κόσμος συρρέει στις 5 στο χώρο που βρίσκεται μπροστά στα στούντιο του City. Οι εκπρόσωποι μιλούν πρώτοι και ζητούν να εκλεγεί προεδρείο για τον συντονισμό της συζήτησης. Μπροστά βρίσκονται κυρίως δημοσιογράφοι. Λίγοι τεχνικοί, πιο πίσω το διοικητικό προσωπικό, κάποιοι ηχολήπτες και οι τηλεφωνήτριες στο βάθος.
Κάποιοι ζητούν να ανοίξουν τα air- condition, αλλά τα air- condition είναι ανοιχτά, απλώς δεν έχουν συνηθίσει να διαχειρίζονται τις κάπως πιο θερμές ανάσες εκατοντάδων απολυμένων.
Ανάβουν και τα πρώτα τσιγάρα στο χώρο, όπου κανείς δεν είχε πριν καπνίσει. Όταν βρίσκεσαι υπό πίεση, μπορεί να αποκτήσεις εφηβική στάση απέναντι στις μέχρι τώρα απαγορεύσεις. Στη αρχή το κλίμα θυμίζει φοιτητική συνέλευση. Πολύς θόρυβος, οι πίσω δεν ακούν καθαρά, κάποια φωνή δυναμώνει, αλλά τελικά το προεδρείο εκλέγεται πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι περιμένεις.
Κοτρώτσος και Προβής καλούνται να συνεισφέρουν στην ενημέρωση μας για το τι έγινε. Λίγα λόγια, άχρωμα «Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα». Η εποχή που οι διευθυντές καλούσαν τους υφισταμένους τους έχει περάσει ανεπιστρεπτί, Τώρα καλούνται από τις συνελεύσεις και καταθέτουν σαν μάρτυρες σε δικαστήριο, χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό στη διαλεύκανση του «εγκλήματος».
Διαβάζεται το προσχέδιο της ανακοίνωσης των εργαζομένων, μικροαντάσεις, κάποιοι επιμένουν να τονιστούν οι πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση στα ΜΜΕ, κάποιοι ζητάμε να λειτουργήσει άμεσα ο σταθμός, αλλά το αίτημα απορρίπτεται (προς το παρόν) γιατί θα είμασταν, λέει απεργοσπάστες. Μέλη του προεδρείου της ΕΣΗΕΑ μας ενημερώνουν απουσία του μέχρι πρότινος προέδρου και νικητή των εκλογών στην Ένωση, που προφανώς ήταν απασχολημένος με κάποια «Σέξτα» επαναστατών.
Ξαναδιαβάζεται η ανακοίνωση, άλλοι προσπαθούν να βρουν μια δροσερή γωνιά, άλλοι βγαίνουν στο καπνιστήριο. Νέα πηγαδάκια δημιουργούνται. Και μέσα στο χώρο και στο καπνιστήριο συνδικαλιστές δημοσιογράφοι λογομαχούν με συνδικαλιστές τεχνικούς. Πώς λέμε η ισχύς εν τη ενώσει; Καμία σχέση.
Βρισκόμαστε σε απεργία. Σήμερα πορεία και ενδεχομένως νέες αποφάσεις. Μερικοί σηκώνουν τα κινητά τους και βιντεοσκοπούν το χώρο. Αυτό το χώρο που για όλους ήταν χλιδάτος, όπως τα όνειρα της ιδιοκτησίας, για άλλους μοντέρνος, για μένα μάλλον απρόσωπος. Ένας χώρος που δεν πρόλαβε να γίνει το «σπίτι» μας. Ήταν καιρό τώρα που είχαμε αυτό το απροσδιόριστο αίσθημα ότι κατοικούμε επαγγελματικά σε κάτι που νοικιάζαμε με την ώρα.
Καθώς ο χώρος αδειάζει, δεν σκέφτομαι τα δάνεια μου, τη ΔΕΗ του Αυγούστου. Δεν ψάχνω ακόμα για το επόμενο βήμα.
Κοιτώντας το άδειο στούντιο, μένω με το παράπονο ότι δεν πρόλαβα να πω από το μικρόφωνο ένα «γεια σας ρε παιδιά, τα ξαναλέμε», αυτό που αυτονόητα λες στην καθημερινή σου παρέα. Αλλιώς θεωρείσαι αγενής. Αλλά ποιος κάθεται να μιλήσει για αγένειες και ευγένειες, όταν τα χρηματοοικονομικά μεγέθη σου βγάζουν κόκκινη κάρτα και πρέπει να βγεις εσπευσμένα από το γήπεδο…»

11 σχόλια:

Φράνσις είπε...

Εσυ ξερεις καλυτερα φανταζομαι, αν αξιζε ο σταθμος που δουλευες, τα αισθηματά σου... συγγνωμη αν γινω σκληρη και ίσως ενοχλητικη, αλλα Ο Τζιμακος που αναφερεις, ειναι ο "Τζιπάκος" οπως αυτοχαρακτηρίστηκε σε συνεντευξη του στη Lifo, και ο οποιος έπαιρνε 6 χιλιαρικα; Ρωταω εγω η αφελης ακροατρια(όχι του City).Τζιμ, σου ευχομαι να ανακαμψεις σύντομα και με τις λιγοτερες απωλειες...Δεν γουσταρα ουτε το σταθμο, ουτε την εφημεριδα τους.Είμαι περιεργη , η κυρια βουλευτης τους ΚΚΕ, τι εχει να πει για ολα αυτά;Ξερεις σε ποιαν αναφερομαι ετσι;Ξερεις ποιο είναι το ισχυρότερο οπλο του κεφαλαιου; το χρημα-μπορει να σε κανει τοσο ήπιο απεναντι του, που αν πας με το μερος του, και να κλαις με μαυρο δακρυ για τις ατυχίες του ή τη ζημιογόνα πορεία του...Δεν ξερω, καλο κουραγιο και καλή τύχη.

Pastaflora είπε...

Δημήτρη, καιρό τώρα φαινόταν πού πήγαινε το πράγμα. Απλά οι τίτλοι τέλους γράφτηκαν πολύ χοντροκομμένα και χωρίς να υπάρξει μια προσπάθεια να βρεθεί μια εναλλακτική. Το ζήτημα είναι τι θα γίνουν τόσοι άνθρωποι σε μια εποχή τρομαχτικής κρίσης για τον Τύπο.

Ανώνυμος είπε...

Εχω στεναχωρηθει πολυ παραπανω απο οσο περιμενα.Απο τη δευτερα εχω εντονη θλιψη, και πραγματικα δεν το περιμενα.Μου αρεσαν αρκετες εκπομπες του σταθμου και τις ακουγα καθημερινα μαζι και τη δικη σου.Ευχομαι καλη δυναμη σε ολους σας.Καλη συνεχεια Δημητρη σε οτι κανεις και καλη ανταμωση!
Γιώργος Κεφαλάς ή Ψαράς για τον CITY.

Tyhaspartos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Tyhaspartos είπε...

Η μέρα μου στην δουλεία ξεκινούσε με Καρζή και ενημέρωση και τέλειωνε με Σούλτα και χαλάρωση - ενώ είχα συσσωρευμένη κούραση και ένταση, είχες το άριστα δομημένο ασυνάρτητο λόγο, να σου κάνει restart το μυαλό και να πηγαίνεις με άλλη διάθεση σπίτι. Και σε ευχαριστώ πολύ γιαυτο
Θα σε παρακαλούσα αν βρεις άλλον σταθμό να σε ανέχεται να το κοινοποιήσεις αμέσως!
Μην πας απέναντι στον Καρζη θα σε προδώσω.
Σου εύχομαι το καλύτερο (και στις Τράπεζες υπομονή).

microsoult είπε...

@ auburn kate.
Ευχαριστώ για την υποστήριξη. Θα διαφωνήσω μαζί σου για τον Τζίμη. Το πόσα λεφτά πήρε από την επιχείρηση δε με αφορά. Είναι από τους πιο δημοφιλείς στην μπάντα και έχει δικαίωμα να διαπραγματεύεται όσα λεφτά θέλει. Ο καθένας κρίνεται από τη στάση του σε άλλα πράγματα. Τώρα που γίνεται οι συζητήσεις για την παραχώρηση του σταθμού στους εργαζόμενους είναι ο μόνος που βρίσκεται εκεί από το πρωί μέχρι το βράδυ, ενώ θα μπορούσε πολύ εύκολα να κλείσει αλλού και να μας γράψει. Δεν είμαι της άποψης ότι κάποιος πρέπει να βγάζει κάτω από 800 ευρώ για να μπορεί να μιλάει.
Μ' αυτόν τον τρόπο θα αρχίσουμε να ρίχνουμε αναίτια βέλη σε συγγραφείς που έχουν φωτεινό πνέυμα αλλά υψηλες πωλήσεις, ηθοποιούς με υψηλό κασέ και πάει λέγοντας
Ο σταθμός που δούλευα δεν ήταν ο παράδεισος (δεν πιστεύω άλλωστε ότι υπάρχουν παράδεισοι στο χώρο μας), αλλά πρέπει να πω ότι δεν είχα καμία παρέμβαση ούτε ως προς τη μουσική, ούτε ως προς το λόγο. Αντιθετως στην προηγούμενη δουλειά, όλοι μα όλοι στο θέμα της μουσικής τελούν υπο μία συνεχή κηδεμονία.
Σ' ευχαριστώ και πάλι!

microsoult είπε...

@ pastaflora.
Το τι θα απογίνουν τόσοι άνθρωποι δε θέλω να το σκέφτομαι. Είναι από τις φορές που εύχεσαι να ξυπνήσεις το επόμενο πρωί και όλο αυτό που έχεις μπροστά σου να είναι απλώς ένα κακό όνειρο..

microsoult είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ Γιώργο. Ελπίζω το επόμενο ερτζιανό ραντεβού να είναι σύντομα!

microsoult είπε...

@ Tyharpastos.
Ελπίζω να μη χρειαστεί να με προδώσεις....

QSpec είπε...

Δημήτρη καλησπέρα, διάβασα μια είδηση στο radiofono.gr η οποία έλεγε πως ο σταθμός θα περάσει στην διαχείριση των εργαζομένων. Πραγματικά το εύχομαι γιατί το πρόγραμμα σας ήταν κομμάτι της καθημερινότητας μου και όπως και ο Ανώνυμος, μου έλειψε περισσότερο από περίμενα (μπορεί να με πεις εγωϊστή, αλλά μ' αρέσει η ειλικρίνεια).

Επίσης διάβασα πως εάν συμβεί αυτό θα εργαστείτε χωρίς μισθό για όσο χρειαστεί. Πάνω σε αυτό λοιπόν θα ήμουν χαρούμενος να προσφέρω όποια βοήθεια μπορώ (στα πλαίσια του city.gr κυρίως, λόγω του επαγγελματός μου).

Ενιγουέι, όποια επιβεβαίωση της παραπάνω είδησης θα είναι ευχάριστη.

Φιλικά,
Βασίλης.

microsoult είπε...

@ QSpec.
Σ' ευχαριστώ πολύ, Βασίλη. Το πιο συγκινητικό γεγονός αυτές τις μέρες ήταν η διάθεση των ακροατών να προσφέρουν σ' ένα ραδιοφωνικό εγχείρημα, όπου τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο θα τον έχουν οι εργαζόμενοι. Για να φτάσουμε εκεί βέβαια, τα εμπόδια είναι πάρα πολλά. Βλέπεις ζούμε σε εποχές όπου η συλλογικότητα δεν είναι τόσο δημοφιλής...