Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Μικρές ιστορίες, μεγάλες παράτες

Η Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο τα ταρατατζούμ και οι παράτες. Είναι η ιστορία των ανθρώπων της. Είναι τα αργά βήματα στην παραλία με την υγρασία να κόβεται με το μαχαίρι, είναι τα πρώτα φιλιά δίπλα στις γραμμές του τρένου, είναι τα μεθυσμένα βήματα στην Προξένου Κορομηλά, είναι το 21 και το 32 που έτρεχες να το προλάβεις, είναι οι βαρυστομαχιές από τα θαλασσινά, είναι ο πατσάς στην Ολύμπου, είναι το τοστ "κασέρι- ζαμπόν" τα ξημερώματα, είναι τα βιβλία του Γιώργου Ιωάννου και του Χριστιανόπουλου, είναι τα ίχνη από τα τραγούδια του Σαββόπουλου, είναι η "Διαγώνιος" και το "Εντευκτήριο", είναι ο "Εξώστης" και το "Fix carre", είναι οι απογευματινές προβολές στο "Μακεδονικόν", είναι τα τσοντάδικα στο Βαρδάρη, είναι οι πρώτες συναυλίες από τις "Τρύπες" σε μπαράκια 3Χ3, είναι η αγριάδα του δρόμου προς τα Σφαγεία, είναι οι φίλοι χάνονται και ξαναβρίσκονται μπροστά σου σαν να έχουν περάσει μόλις κάποιες ώρες, είναι τα παιδιά που χάθηκαν και τα παιδιά που επιμένουν... Είναι πολλά... και είναι αυτά που δεν θα χωρέσουν ποτέ σε επίσημες τελετές, αλλά θα συνεχίσουν να γράφουν την ιστορία της πόλης...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ρε φιλε λειπεις απο το ραδιοφωνο . πηγαινα για δουλεια και γουσταρα που σε ακουγα.τωρα ολο μιζερια.να σαι καλα φιλε!

Ymeli είπε...

Λίγα λόγια, πολλές εικόνες!