Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008

Dear Buster!!!


Αντί για καλημέρα μια μικρή δόση από τον αγαπημένο μου Buster Keaton, που ήταν ίσως ο πρώτος που απέδειξε ότι στον κινηματογράφο τίποτα δεν είναι αδύνατο

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα και σε σένα. Αλλά δεν είπαμε να βάζεις ξυπνητήρι (δηλαδή κοιμητήρι) για να πηγαίνεις για ύπνο πιο νορμάλ ώρες; Όσο για τον Μπάστερ Κήτον. Ε τώρα τί να λέμε; Έχω δει τις ταινίες του στο σινεμά. Αλλά η αλήθεια είναι ότι τώρα μπορεί να μη διασκεδάζω το ίδιο, εντυπωσιάζομαι όμως περισσότερο. Και σ' αυτό το post οφείλω το κολλημένο χαμόγελό μου σήμερα που δεν έχω και ιδιαίτερα καλή διάθεση.
Τα σέβη μου

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

μόνο στη ΝΔ είναι όλα αδύνατα, φίλε!

microsoult είπε...

@ ναση. Χαίρομαι για την εκτίμηση που τρέφεις στον καλλιτέχνη. Εκείνο που δεν διευκρινίζεις είναι αν έχεις δει τις ταινίας του Keaton σε πρώτη προβολή στους κινηματογράφους. Αν είναι έτσι μικροδείχνεις εξωφρενικά!

@ σπύρος. Ο μόνος τρόπος΄για να συνδέσω τη Ν.Δ με τον Buster Keaton είναι να δω τους ήρωες του σαν ασφαλισμένους που επιμένουν να επιβιώνουν απ' ότι καταστροφικό κι αν πέσει στο κεφάλι τους.

Ανώνυμος είπε...

Μα τί λες τώρα; Με προσβάλεις. Φυσικά και τις είδα σε πρώτη προβολή. Μετά την επίθεση στα χειμερινά ανάκτορα κι αφού τακτοποιήσαμε το σοσιαλισμό στη Ρωσία με τον Λένιν (εγώ ήμουν στις φωτογραφίες μαζί του κι όχι η Κρούπσκαγια) πετάχτηκα μέχρι την Αμερική να δω τί γίνεται κι εκεί. Φυσικά απογοητεύτηκα και για να μη πάει το ταξίδι χαμένο τόριξα στις πρεμιέρες.
Ένα θα σου πω όμως κι ας μείνει ...μεταξύ μας. Ότι μικροδείχνω μικροδείχνω. Ξέρω εγώ τί σου λέω.

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

Καταπληκτικό!!!
(Άλλα βρε συ... κάνε πιο συχνές αναρτήσεις)

microsoult είπε...

@ γιώργος. Κι εγώ θέλω να κάνω περισσότερες αναρτήσεις, αλλά είμαι σε τρελλό τρέξιμο με διάφορα γραφειοκρατικά... Θα προσπαθήσω φιλότιμα!