Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007
Iggy-κεν η ώρα!
Το αλάνι που με έπαιρνε πάντα από τα μούτρα και που εγώ δεν υπήρξα ποτέ. Σ’ ένα κομμάτι που πρέπει να έχεις κολλήσει κάποια «ένσημα» στο είδος για να μπεις στον κόσμο του. Η εκκωφαντική αρχή, έπειτα ο ύπουλος, υπόγειος, σχεδόν απειλητικός λυρισμός της κιθάρας και μετά αυτή η έκρηξη ενέργειας που σπάνια θα βρεις πάνω στη σκηνή, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Πηγαίνω κάθε φορά στα live του Iggy από μία διαστροφική περιέργεια ποτέ ο «“γέροντας» θα κουνήσει λευκή σημαία
Αλλά ακόμα κι αν κάποτε συμβεί αυτό, ξέρω ότι θα μου έχει την απάντηση πληρωμένη: “Now I’m ready to close my eyes”
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
IGGY.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
no comments :D
Αυτά τα ένσημα δε θα μας λείψουν Σούλτα μου, για τα άλλα δεν ξέρω τι θα γίνει.
Τέλεια υποδοχή στο γραφείο μετά από ένα τετράωρο hardcore ενημέρωσης - u know what I mean!
αλήθεια πότε θα ξανάρθει?
Και να θυμίσουμε στους "νεώτερους":
Δραπετσώνα, Rock of Gods, o Moby δίνει ρέστα και ο Ιggy στα παρασκήνια έπινε, έβραζε, κι έβριζε "θα το σκίσω έγώ το κολώπαιδο όταν βγω στη σκηνή. Και βγήκε κι έδωσε ρέστα, και εκεί που νομίζαμε ότι τέλειωσε το πάρτυ κι όλο το φεστιβάλ άρχισε να προχωράει προς την έξοδο, ούρλιαξε:
πού πάτε ορέ, έχει κι άλλο! Ημίγυμνος, ματωμένος (as usual) από ένα μπουκάλι που του είχε έρθει στο δόξα πατρί!
εύμορφα, εύμορφα
πολλά φιλιά!
I am the passenger...
Τωρα εγω τι αν πω που δεν μπορω να δω το βιδεο επειδη ο υπολογιστης κανει ναζια, γαμωτο;Ο Iggy, μαλλον ξερει και δεν μας λεει, γιατι αν τολμήσουμε να τον ρωτήσουμε θα μας πει να πάμε να... (Απορία, όχι κουτσομπολίστικη, απο ενδιαφέρον ρωταω: τελικα ήταν εραστης του Bowie ή όχι;Ε κύριε δημοσιογραφικέ που λεει κι ο Καμιλέρι, τι πληροφορίες έχεις;) Χαίρε φίλτατε Τζιμ και...cry for love.
η Χιουνται Βομβυλας σας πληροφορεί:
Χαρτες.
Η νεα μορφη στην αθηναικη διασκεδαση.
Χαρτες.
Ενας πινει δεκα φευγουνε με φορειο.
Χαρτες.
Σας περιμενουμε...
Σπουτνικ
Το ειδα... και θυμηθηκα παλι αυτο που προσπαθώ να ξεχνώ καθε μέρα.Οτι τα αληθινά νιάτα φαίνονται Τζιμ...Εννοώ ότι αν βαλεις δίπλα στον Ιggy καποιον απ΄τους Kaiser Chiefs ας πουμε ή αλλα φρεσκαρουδια, φιανεται η αμείλικτη νεότητα πως κανει ελαφρώς σκόνη τον... παππού.Η' όχι; Λυπαμαι πο υτο λεω πραγματικά, αυτο που με τρωει οταν βλέπω γερόλυκους παντως, performers, είναι αν η ενεργεια και η λύσσα που τυχόν εχουν και βγαζουν πανω στη σκηνή είναι γνησια, το νιωθουν αυτο που κανουν ή απλώς εχουν πάρει το κολάι και διεκπεραιώνουν τον εαυτό τους. Αυτο με νοιάζει σε τετοιες περιπτώσεις.Τον Iggy δεν τον εχω δει live πάντως.Απλως κανω το συνήγορο του διαβόλου αυτη τη στιγμή, απαραίτητη δοκιμασία για ολους τους "θεούς" δε νομίζεις; Φιλια και καλό μήνα βρε.
auburn kate
δεν έχω την ίδια άποψη ειδικά για τον Iggy Pop. Με κουράζουν απίστευτα οι δεινόσαυροι που πιθηκίζουν τα νιάτα τους και προαφανως μ' ενδιαφέρει περισσότερο το "νέο αίμα" στη σκηνή. Αλλά νομίζω ότι ο Iggy δεν προσποιείται κάτι, είναι απλώς ο εαυτός του. Ή τουλάχιστον έτσι ελπίζω
Δημοσίευση σχολίου