Εντάξει λοιπόν το λύσαμε το πρόβλημα! Κάναμε τους πάντες φτωχότερους, θα τους πετάξουμε κι ένα “για την Ελλάδα ρε γαμώτο” και θα τους καλέσουμε να φανούν παραγωγικοί (αν συνεχίσουν να έχουν δουλειά) και να μη βγάλουν κιχ για τη νέα νηστεία, όμοια με αυτή μοναχού στηλίτη, που το πιο γκουρμέ πιάτο του είναι άψητη ακρίδα ερήμου.
Θα ήτο ανώριμον, θα πουν, να αρχίσουμε να φωνασκούμε και να διαδηλώνουμε ασκόπως αφού οι δανεισταί μπορεί να είναι σκληροί και απαιτητικοί, αλλά είναι η μόνη λύσις. Επίσης όλαι αυταί αι φωνασκίαι διαταράσσουν την κοινωνικήν ειρήνην και αμαυρώνουν το πρόσωπο της χώρας εις το εξωτερικόν (όπου εξωτερικόν είναι οι ίδιοι οι δανειστές και τα λαμόγια των αγορών, τα οποία μπορεί να έχουμε καταγγείλλει ως λαμόγια και αδηφάγους κερδοσκόπους, αλλά σεβόμεθα την επιθυμία των δια τουμπεκί ψιλοκομμένον)
Για να γίνουν όμως όλα αυτά εφικτά θα πρέπει να αναλάβουν το τιτάνιο έργο της ενημερώσεως του λαού έγκριτοι πολιτικοί και οικονομικοί αναλυταί, πολλοί εκ των οποίων καταγράφουν ως εμπειρία επί των οικονομικών στο βιογραφικό τους ότι το 1986 είχαν δώσει ραντεβού μετά γκομενίσκης στο πεζοδρόμιο έξω ακριβώς από την ΑΣΟΕΕ. Ορισμένες επαίρονται ότι – επιπροσθέτως- είχαν χειριστεί με τεραστία επιτυχία το 1989, επί τρίωρον, την ταμειακή μηχανή του καταστήματος ειδών προικός του θείου Ευάγγελου στο ωραιτότατον Αμαρούσιον. Με τέτοιες περγαμηνές στα οικονομικά προφανώς αξίζουν της προσοχής μας.
Το πρώτο που θα σου πουν είναι ότι είναι ανώριμο, φαιδρό και επικίνδυνο να πιστεύεις οτιδήποτε άλλο εκτός από τη δική τους άποψη. Ότι το πακέτο των 120 (ίσως και 150) δις είναι αναγκαίο και ως εκ τούτου η νηστεία στην οποία υποβάλεσαι είναι περίπου θεϊκή εντολή. Δεν θα σου πουν ότι αν δανειστείς όλα αυτά σε 2-3 χρονάκια το χρέος (με τα τοκογλυφικά επιτόκια που σου προσφέρουν οι “σύμμαχοι”) μπορεί να ξεπεράσει τα 400 δις και τότε ο μόνος τρόπος να ξεχρεώσουμε είναι να αναβλύζει πετρέλαιο ακόμα και από τα καπάκια των αποχετεύσεων στις λεωφόρους και να ανακαλυφθούν πλούσια κοιτάσματα χρυσού και ουρανίου ακόμα και στα Τουρκοβούνια.
Θα σου πουν ότι για να έρθει η ανάπτυξη θα πρέπει να μειωθεί το κόστος εργασίας (γιατί δεν μετριέσαι ως ανθρώπινη ύπαρξη αλλά ως κόστος). Δεν θα σου πουν ότι αν αυτός ήταν ο απόλυτος κανόνας, στις χώρες του βορρά όπου οι μισθοί είναι ορισμένες φορές υπερδιπλασιοι των ελληνικών δεν θα υπήρχε όχι βιομηχανία, αλλά ούτε μικρομάγαζο επιδιόρθωσης υποδημάτων.
Θα σου πουν ότι όσο αντιπαθής και να σου είναι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί είναι άστοχο και εθνικά επικίνδυνο να διαμαρτύρεσαι την ώρα της διαπραγμάτευσης. Της ποιάς; Διαπραγμάτευση σημαίνει βάζω κάποιους όρους στο τραπέζι. Δεν μπορείς, θα σου πουν. Είσαι ο αδύναμος. Δε θα σου πουν ότι το χρέος είναι δικό μας βάσανο, αλλά δικό τους πρόβλημα. Και μόνο να αφήσεις ανοιχτό το ενδεχόμενο της στάσης πληρωμών (χωρίς απαραιτήτως να το κάνεις) θα φέρει μια κάποια συχνοουρία στον Γερμανό και το Γάλλο τραπεζίτη που έχει αγοράσει το χρέος σου. Όταν διαπραγματεύεσαι είναι σαν να παίζεις με μια τράπουλα στα χέρια. Και κλειστά χαρτιά έχεις και μπλοφάρεις. Όχι δεν είναι αφελές. Είναι ο κανόνας αυτού που λέμε διαπραγμάτευση. Ευτυχώς πάντως που δεν είχαμε τέτοιους διαπραγματευτές στη δεκαετία του 20 όταν οριστικοποιήθηκαν τα σύνορα της χώρας γιατί τώρα στο Σχηματάρι δεν θα ήταν τα διόδια αλλά το τριεθνές Ελλάδας- Τουρκίας- Βουλγαρίας. (Για να μη θυμηθώ το “διαπραγματευτικό όπλο” που ακούει στο όνομα ΔΝΤ και παρουσιάστηκε ως το γεμάτο όπλο στο τραπέζι!!!)
Θα σου πουν ότι θα υποφέρεις αλλά σε κάποια χρόνια θα έχεις ένα κράτος απαλαγμένο από τα κρατικά βαρίδια του παρελθόντος και τη διαφθορά. Ορίστε; Στα μέτρα που αναμένεται να ανακοινωθούν υπάρχει έστω και ένα, ΕΝΑ που να έχει να κάνει με την πάταξη της διαφθοράς (που οι ίδιοι – και αρκετοί πρόθυμοι δημόσιοι υπάλληλοι έστησαν επί δεκαετίες). Που είναι τα λεφτά από την υπερτιμολόγηση των φαρμάκων, που είναι τα 32 δις που έλεγες προεκλογικά ότι οφείλονται, αλλά δεν έχουν εισπραχθεί ποτέ από το Δημόσιο. Γιατί ο ευφυής και ευτραφής στρατηγός Μπένι αγοράζει στραβά γερμανικά υποβρύχια στην εξευτελιστική τιμή των 300 εκ. ευρώ με την ελπίδα “κάποιον μαλάκα θα βρούμε στον Τρίτο Κόσμο να το πουλήσουμε;” Που είναι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων που οι μεν τα έπαιξαν (και τα έχασαν) στο Χρηματιστήριο και οι δε τα σκότωσαν στα δομημένα ομόλογα. Μια πρόχειρη σούμα μου βγάζει εύκολα κάποιες δεκάδες δις, αν το “αναγεννημένο” ελληνικό κράτος θέλει στα σοβαρά να ασχοληθεί με τη διαφθορά. Πάντως το επιχείρημα ότι η δραστική περιστολή μσθών και συντάξεων μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ένα λιγότερο διεφθαρμένο κράτος δεν το ισχυρίζεται ούτε πρωτοετής φοιτητής Οικονομικών εθισμένος στο LSD.
Αυτός ο “διάλογος” θα μπορούσε να συνεχιστεί με δεκάδες άλλα “ατράνταχατα” επιχειρήματα, αλλά η κοινωνικά ευαίσθητη ψυχή μου με οδηγεί στο να συνδράμω στην επανένταξη των αναλυτών στην κοινωνία και να τους προσφέρω (αφιλοκερδώς) κάποιες συμβουλές:
Συμβουλή 1η: Άνοιξε κανένα βιβλίο οικονομικών, έστω και εκλαϊκευσμένο. Κάτι θα σου μείνει.
Συμβουλή 2η: Σταμάτα – έστω για μια βδομάδα- να πηγαίνεις σε δείπνα με κυβερνητικούς γιατί νομίζεις ότι έγινες σοφός, απλώς γιατί το πιστεύει ο ομοτράπεζος σου.
Συμβουλή 3η: Σταμάτα να θαυμάζεις λαμόγια μόνο και μόνο γιατί σου συστήνονται ως “παραγωγικές δυνάμεις”
Συμβουλή 4η: Αγόρασε όποια ερμηνευτικά λεξικά βρεις στην αγορά. Εκεί θα διαπιστώσεις ότι η λέξη “κόστος” δεν αποτιμάται μόνο σε ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου