Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Ο νοικοκύρης – λαμόγιο ζει, αυτός μας οδηγεί


Χθες αποφασίσαμε (αποφάσισαν) να πουλήσουμε κι άλλα “ασημικά”, δημόσια “ασημικά”, ώστε το σπάταλο κράτος να μειωθεί, να εξοικονομηθούν λεφτά και πριν προλάβουν να μπουν στο Δημόσιο Ταμείο να πακεταριστούν, ώστε να ταξιδέψουν one way ticket για τις τράπεζες- δανειστές των φιλεύσπλαχνων συμμάχων. Ενδέχεται δε αγοραστής (έστω και δια της τεθλασμένης) να είναι ο ίδιος ο δανειστής, οπότε θα έχουμε το εξαιρετικό “αναπτυξιακό”: Σου δίνω κάποια εκατομμύρια για να αγοράσω τη δημόσια επιχείρηση και αμέσως μου τα δίνεις πίσω, γιατί μου τα χρωστάς!!!
Είναι η συνέχεια στο νεοφιλελεύθερο παραμύθι περί νοικοκυρέματος που πλασάρεται με αρκετή επιτυχία εδώ και χρόνια. Το κράτος σου είναι διεφθαρμένο, θα έρθουν κάποιοι καλοί κύριοι θα στο αγοράσουν, θα στο εξυγιάνουν και θα σου προσφέρουν υπηρεσίες φτηνές και αξιόπιστες. Δεν είναι δύσκολο να πειστείς όταν έχεις ζήσει ένα όντως διεφθαρμένο κράτος, του οποίου όμως το βασικό θύμα ήσουν εσύ.
Σου λένε ότι τώρα με την εφαρμογή των όρων του μνημονίνου είναι η ευκαιρία να εκσυχρονιστείς, να σταματήσουν οι λαμογιές του Δημοσίου, να απαλλαγείς επιτέλους από έξοδα περιττά και σκανδαλώδη. Και στην συνέχεια χρησιμοποιώντας ως όπλο την περιπτωσιολογία σου αραδιάζουν μαϊμού αναπηρικές συντάξεις, επιδόματα- σκάνδαλα, έξοδα για δημόσιες χλιδές, υπερβάσεις και λαδώματα. Ε, δεν μπορεί, θα συμφωνήσεις. Όλα αυτά τα, μικρά ή μεγάλα, λαμόγια τα έχεις ζήσει επί χρόνια στην καθημερινότητα σου, θα κουνήσεις συνκαταβατικά το κεφάλι σου και θα πεις το μεγάλο ΝΑΙ! Για να συμπληρωθεί το πακέτο πρέπει να νοιώθεις και λίγο συνένοχος. Δεν μπορεί. Κάποια παγαποντιά έκανες κι εσύ τόσα χρόνια. Μήπως έχεις θείο- μαϊμού ανάπηρο; Γιατί δεν τον κατήγγειλες; Μήπως έβαλες βίσμα για μετάθεση; Μήπως τα έχωσες σε εφοριακό; Μήπως, ακόμα κι δεν έκανες τίποτα απ' όλα αυτά, για μια στιγμή σκέφτηκες να τα κάνεις έστω; Είσαι λοιπόν συνένοχος! Και σου αξίζει μια γενναία απελευθέρωση (όχι δική σου, των αγορών)
Έτσι λοιπόν, με την πλύση εγκεφάλου από πολιτικούς, πολιτικάντηδες και “σοβαρούς” αρθρογράφους θα καταπιείς το χάπι της “αγίας ιδιωτικοποίησης”. Κάποτε το επιχείρημα ήταν ότι δεν μπορεί ο φορολογούμενος να πληρώνει χρέη δημόσιων υπηρεσιών. Σωστό. Πολλές όμως από τις επιχειρήσεις που πουλήθηκαν ή πωλούνται είναι κερδοφόρες. Με ποια λογική παραχωρώ το συλλογικό κέρδος στο ατομικό του επενδυτή; Κάποιες άλλες είναι επιδοτούμενες γιατί έτσι προστατεύεται το πιο φτωχό κομμάτι της κοινωνίας. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι οι συγκοινωνίες. Αν λειτουργήσουν με απόλυτα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια το εισιτήριο θα πρέπει να εκτοξευθεί στα 3-4 ευρώ. Η επιδότηση του προστατεύει τους ασθενέστερους. Αν μέσα σ' αυτούς τους οργανισμούς υπάρχουν λαμόγια να τα στείλετε στην ψειρού να μετράνε τους καημούς και τους αναστεναγμούς.
Αν λειτουργήσουν όλα για την “αγία” αγορά, χωρίς κρατική στήριξη, ο κάτοικος του μικρού νησιού θα βλέπει καράβι μόνο στις αφίσες του ΕΟΤ, ο κάτοικος του ορεινού χωριού θα κατεβάινει στην πόλη με τα πόδια, γιατί δεν θα “συμφέρει” να περνάει ούτε παπί από το χωριό του.
Ωραία, θα σου πουν, αλλά κερδίζεις από την πτώση των τιμών λόγω του ανταγωνισμού. Ε, βέβαια! Αυτό κι αν είναι επιχείρημα. Τα περισσότερα σουπερ- μαρκετ πέρασαν σε ξένους επενδυτές την τελευταία δεκαετία κι αυτό που συνέβη είναι να σου πουλάνε μέχρι και 200% ακριβότερα από το ακριβότερο μπακάλικο στη Βαυαρία. Ή θέλεις να θυμηθούμε την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών, όταν χιλιάδες πλήρωναν λογαριασμούς σε ιδιωτικές εταιρείες και έκαναν τις κλήσεις τους απο το περίπτερο, γιατί το τηλέφωνο στο σπίτι δεν λειτουργούσε;
Θέλεις να βγεις και μια βόλτα στις εθνικές οδούς, που υποτίθεται ότι είναι δημόσια έργα παραχωρούμενα σε ιδιώτες; Ξεκινάς για Θεσσαλονίκη και στην επιστροφή έχουν φυτρώσει κι άλλα (και ακριβότερα) διόδια. Αλλά αυτά είναι ιδιωτών, όχι του κακού δημοσίου. Οπότε κανένα πρόβλημα. Πληρώνω και μ' αρέσει!
Θέλεις να θυμηθούμε τις χιλιάδες υπερβάσεις στο κόστος των δημοσίων έργων, τα δις που πήγαν στις τσέπες των εργολάβων και όχι φυσικά στο Δημόσιο Ταμείο;
Ο ελεγκτής με το παγωμένο βλέμμα που ξεσκονίζει τα οικονομικά της χώρας δεν είναι μέλος ομάδας αδελφότητας για τη σωτηρία φτωχών χωρών. Είναι εκπρόσωπος συμφερόντων. Δεν ενδιαφέρεται για την πάταξη της διαφθοράς. Ενδιαφέρεται να εκβιάσει για λιγότερο κράτος, στοχεύοντας κυρίως στον κοινωνικό του ρόλο και όχι στη διαφθορά. Ενδιαφέρεται για φθηνή εργασία. Αλλιώς δεν θα ήταν τόσο λυσσαλέα η επιμονή του να μειώσει βασικούς μισθούς και συντάξεις πείνας στα όρια του μηδενισμού τους. Οι προνομιακοί συζητητές του είναι αυτοί που τζογάρησαν με τη φούσκα των ακινήτων, που τζογάρησαν πριν από 2 χρόνια με τις διεθνείς τιμές των τροφίμων στέλνοντας στον υποσιτισμό άλλα 80 εκατομμύρια ανθρώπους στον Τρίτο Κόσμο, που συνεχίζουν να τζογάρουν με το χρέος των χωρών δένοντας τες με τοκογλυφικά επιτόκια. Είναι τα αθεράπευτα παγκόσμια λαμόγια, που μπροστά τους τα λαμόγια του ελληνικού Δημοσίου μοιάζουν με αειπάρθενες κορασίδες.
Αυτοι που αντιδρούν στο ξεπούλημα της χώρας δεν είναι απολογητές των απατεώνων του Δημοσίου. Δεν είναι ευτυχείς με το γεγονός ότι κάποιοι αραχτοί βύζαιναν αμέριμνοι τη γελάδα του Δημοσίου. Δεν είναι σύμμαχοι κανενός λαμόγιου. Δεν νοιώθουν ανακούφιση που το μικρολαμόγιο του Ελληνικού Δημοσίου θα αντικατασταθεί από το μεγαλολαμόγιο των διεθνών αγορών. Όσο κι αν είναι δύσκολο να το πιστέψουν κάποιοι αναλυτές- απολογητές του ξεπουλήματος υπάρχουν άνθρωποι σ' αυτή τη χώρα που ο ηθικός τους κώδικας δεν τους επιτρέπει να γίνουν σύμμαχοι κανενός λαμόγιου. Είτε φορά τη φθαρμένη στολή του Δημοσίου, είτε το απαστράπτον κοστούμι των αγορών...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο τίτλος του άρθρου μου θυμίζει την εθνική ρήση που ακούω κάθε μέρα "δεν μας σώνει τίποτα" και μου τη δίνει. Καταρχήν ξεκινώ να γράψω την άποψή μου καταθέτοντας την εκτίμηση που σου έχω και πάντα θα έχω. Είναι επικίνδυνη η μηδενιστική στάση απέναντι σε κάθε αλλαγή του κατεστημένου. Μπορούν να γίνουν αλλαγές προς όφελός μας. Οι συγκοινωνίες δεν χρειάζεται να λειτουργήσουν με "απόλυτα" ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Μπορούν να λειτουργήσουν όμως όπως λειτουργούν στο σύνολο του δυτικού κόσμου. Γιατί αν ζούσες στο Λονδίνο θα πήγαινες στη δουλειά με το λεωφορείο. Στην Αθήνα θα πήγαινες; ούτε τζάμπα φίλε μου. Και το εισιτήριο εκεί δεν έχει ούτε 3 ούτε 4 ευρώ. Οι "ξένοι" κακοί επενδυτές που αγόρασαν σούπερ μάρκετ στη χώρα μας είναι οι ίδιοι που έχουν και σε άλλες χώρες. Γιατί στις άλλες χώρες δεν πουλούν 200% ακριβότερα; υπάρχει καμμία θεωρία συνωμοσίας εναντίον της Ελλαδίτσας μας; ή μήπως υπάρχει ένα έγχώριο κύκλωμα μεσαζόντων που τους υποχρέωναν να ανεβάσουν τις τιμές; Να σου θυμίσω το ΙΚΕΑ που όταν πρωτοάνοιξε δεν πουλούσε γιατί οι τιμές του ήταν πολύ χαμηλές και ο Ελληνάρας το θεωρούσε ευτελές είδος, και μόλις εναρμόνισε τις τιμές με τους υπόλοιπους άρχισε να πουλάει τρελά; Οι τηλεπικοινωνίες λειτούργησαν απόλυτα ανταγωνιστικά προς το συμφέρον του καταναλωτή και είναι το μόνο αγαθό που έχει φθίνουσα πορεία στις τιμές και είναι παράδειγμα για το τί θα μπορούσαμε να είχαμε και σε άλλες υπηρεσίες. Οι χιλιάδες υπερβάσεις στο κόστος των έργων έγιναν εξαιτίας των δημόσιων λειτουργών. Αυτά είναι φαινόμενα που βλέπεις μόνο σε επιχειρήσεις εξαρτημένες από το Δημόσιο. Καμμία υγιής ιδιωτική επιχείρηση δεν θα είχε διαννοηθεί να κάνει ένα έργο χωρίς να είναι κερδοφόρο. Και κέρδος μιας επιχείρησης δεν είναι μόνο η επιχειρηματική αμοιβή του επιχειρηματία. Είναι η ανάπτυξη που δημιουργεί μέσω της παραγωγικής διαδικασίας, είναι η δουλειά που προσφέρει σε οικογένειες, είναι οι φόροι που πληρώνει στη χώρα που επιτηδεύεται. Οι προνομιακοί συζητητές ναί είδαν ότι η φούσκα που δημιούργησαν ήταν έτοιμη να εκραγεί και άρχισαν να την ξεφουσκώνουν ελεγχόμενα. Για να μην αφήνουμε κανένα να επιβουλεύεται τη χώρα μας και για να μην ξεπουλήσουμε τον πλούτο της θα πρέπει αυτή η χώρα να έχει οικονομική ισχύ. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει εγώ και σύ να δουλέψουμε σκλήρά απομονώνοντας κάθε λαμόγιο εκτός κοινωνίας. Εγώ το κάνω εδώ και 22 χρόνια και είμαι διατεθειμένη να το κάνω για άλλα 20,25, 30 χρόνια όσο το λέει η περδικούλα μου. Εσύ;
(και δυστυχώς δεν φτάνω εγώ και εσύ μόνο...)
Με εκτίμηση,
Ηλιάδα

Ανώνυμος είπε...

Oταν δεν προασπαθείs να καθαρίσειs το σπίτι σου και την επιχείρηση σου που σου έδινε κάποια έσοδα και τα ξεπουλάs για να βγάλειs την ημέρα,τον επόμενο καιρό θα μείνειs άστεγοs και πεινασμένοs.

microsoult είπε...

@ Ηλιάδα. Ο βασικός άξονας που διέπει τη λογική του άρθρου είναι ότι δεν μπορεί ακόμα και ένα ξεπούλημα δημοσίου πλούτου να εμφανίζεται ως αναπτυξιακή προοπτική. Να συμφωνήσω ότι δεν μπορεί, μέσα στο υπάρχον σύστημα, το κράτος να παράγει τεντόπανα και κάλτσες, όπως συνέβαινε με τις αλήστου μνήμης προβληματικές εταιρείες στην δεκαετία του '80 και επιβάρυναν με δις τον κρατικό προϋπολογισμό με μόνο απτό αποτέλεσμα μια παραγωγική τρύπα στο νερό. Υπάρχουν όμως τομείς όπου δεν ισχύει το ίδιο. Αν αύριο έρθει μια εταιρεία και αγοράσει την ΕΥΔΑΠ, το κρατικό μονοπώλιο απλώς θα μετατραπεί σε ιδιωτικό. Και ενώ ένας δημόσιος οργανισμός οφείλει να έχει ως στόχο του το κοινωνικό όφελος (απομακρυσμένα δίκτυα, ειδικά τιμολόγια), ο ιδιώτης θα έχει το κέρδος και μόνο αυτό
Αγαπητή Ηλιάδα δεν έχω πειστεί για τις καλές προθέσεις του κεφαλαίου και έχω πέσει αρκετές φορές θύμα των εκβιασμών του γι αυτό που στο Ελληνικό Σύνταγμα περιγράφεται ως ΔΙΚΑΙΩΜΑ και είναι η εργασία. Γι αυτό και δεν μπορώ να δω την εργασία ως χάρη του επιχιερηματία προς τον εργαζόμενο. Είναι για μένα θεμελειώδες θέμα αρχής.
Όσο για την παγκόσμια οικονομική κρίση, εδώ η διαφωνία μας είναι απόλυτη. Η φούσκα των ακινήτων στη Αμερική δημιούργησε μία τεράστια τρύπα στη διεθνή οικονομία, την οποία προσπάθησαν να κλείσουν με πακτωλό χρημάτων λεφτά του κράτους (των φορολογουμένων), στη συνέχεια τζόγαραν με τις διεθνείς τιμές των τροφίμων (που ήταν και η πιο αήθης πλευρά της κερδοσκοπίας τους) και τώρα που η κρίση μετατοπίστηκε και έγινε κρίση δανεισμού και δημοσιονομικών ελλειμμάτων προσπαθούν (και τα καταφέρνουν) τζογάροντας να χειραγωγήσουν ολόκληρα κράτη.
Επί 60 χρόνια στην Δυτική Ευρώπη δεν είχαμε λαϊκές δημοκρατίες. Καπιταλισμό είχαμε. Υπήρχε όμως ένα άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο που προέβλεπε μια στοιχειώδη ανακατανομή του πλούτου προς όφελος των ασθενεστέρων. Αυτό είναι που καταλύεται αυτή τη στιγμή με έναν απολύτως κυνικό τρόπο. Γιατί τι άλλο από κυνισμός μπορεί να είναι το να ζητάς από τον μισθωτό των 700 ευρώ να κατεβάσει τις αξιώσεις του στα 500, να μην έχει καν το μαξιλάρι της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης για να αποτελέσει την "επενδυτική ευκαιρία" για κάποιον που διαθέτει τεράστια κεφάλαια. Τι άλλο εκτός από κυνισμός είναι να ζητάς περικοπές από συντάξεις των 500- 600 ευρώ για να μην επιβαρύνουν οι "γέροι" το ασφαλιστικό σύστημα, ένα ασφαλιστικό σύστημα που έχασε δις σε χρηματιστηριακά παιχνίδια.
Το αίτημα σ' αυτή τη χώρα για τους περισσότερους είναι ένα πιο τίμιο κρατος, όχι ένα ανύπαρκτο κράτος. Έχω όλη την καλή διάθεση να δουλέψω και περισσότερο και με μεγαλύτερες θυσίες, αλλά για τη σύνταξη του πατέρα μου, για μια καλύτερη δημόσια υγεία, για μια καλύτερη δημόσια παιδεία και όχι για τζογαδόρους "επενδυτές"
Σ΄ ευχαριστώ για το διάλογο.

Αυριανιστής είπε...

@ Ηλιάδα

Μάλλον λησμονείτε ότι το εισιτήριο των αστικών συγκοινωνιών στο Λονδίνο έχει αγγίξει τις 4 λίρες, ήτοι σχεδόν 5 ευρώ. Επίσης, δεν θυμάμαι ποτέ το ΙΚΕΑ να είχε "πολύ χαμηλές" τιμές -απεναντίας, είναι υψηλότερες από όσο είναι σε χώρες με πολύ υψηλότερες αμοιβές, γιατί εδώ το "τρέχει" γνωστός franchisee και πρέπει να βγάλει το κατιτίς του κι αυτός, σε αντίθεση με τις χώρες εκείνες όπου το "τρέχει" η μητρική και της αρκεί μόνον το δικό της κέρδος.

Κατά τα άλλα, για το "τις πταίει", δεν διαφωνώ μαζί σας.